دور است اما نه آن‌چنان كه از آنها بيگانه باشد». [1]

روشن است منظور امام عليه السلام پى بردن به وجود پاك خداوند از روى دلايل عقلى نيست، چرا كه اين مقام براى همه خداپرستان حاصل است، حتى آن پير زن با استدلال معروفش كه از چرخ نخ‌ريسى براى اثبات وجود خدا از چرخ عظيم آسمان‌ها نيز همين راه را پيمود.

پس منظور، درك و ديدى است مافوق آن و شهودى است از درون، آن‌چنان روشن كه گويى با چشم او را مى‌بيند. (دقت كنيد).

5- در حديث معروف ديگرى از امام اميرمؤمنان عليه السلام آمده است كه فرمود:

«لَوْ كُشِفَ الْغِطاءُ لَمَا ازْدَدْتُ يَقِيْنا؛ اگر پرده‌ها كنار رود ايمان من افزوده نخواهد شد»! [2]

يعنى همه حقايق را هم اكنون از پشت پرده غيب با شهود درونى مى‌بينم، و چشم بصيرتم پرده‌ها را مى‌شكافد و به پشت پرده‌هاى غيب نفوذ مى‌كند.

6- امام على بن الحسين عليه السلام مى‌فرمايد:

«أَلا إنَّ لِلْعَبْدِ أَرَبَع أَعْيُنٍ: عَيْنانِ يُبْصِرُ بهما أَمْرَ دِيْنِهِ وَ دُنْياهُ، وَ عَيْنانِ يُبْصِرُ بِهِما أَمْرَ آخِرَتِهِ، فَإذا أَرادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَيْراً فَتَحَ لَهُ الْعَيْنَيْنِ اللَّتَيْنِ فِى قَلْبِهِ، فَأَبْصَرَ بِهِما الْغَيْبَ وَ أَمْرَ آخِرَتِهِ؛ بدانيد براى هر بنده‌اى چهار چشم است: دو چشم كه با آن كار دين و دنيا را مى‌نگرد، و دو چشم كه با آن كار آخرتش را مى‌بيند، هنگامى كه خداوند بخواهد به بنده‌اى نيكى كند دو چشم درون قلب او را مى‌گشايد تا با آن غيب و امر آخرت را ببيند». [3]

[1]- نهج البلاغه خطبه 179.

[2]- در كتاب «معراج نامه» ابن سينا بنا به نقل «على بن فضل اللّه جيلانى» ضمن بحثى اين حديث آمده است، آنجا كه مى‌گويد: لاجرم چون با ديده بصيرت عقل مدرك اسرار گشت هه حقائق را دريافت و ديدن حكم داد، و براى اين بود كه گفت: و لو كشف الغطاء ما ازادت يقينا (بنا به نقل ترجمه و تفسير نهج البلاغه جلد 7 صفحه 149).

[3]. خصال صدوق، صفحه 265، حديث 90.