و عمرى طولانى و دراز دارد. بى‌شك تعريفى زيباتر و گوياتر از تعريف فوق براى حق و باطل نمى‌توان بيان كرد.

2. مهم‌ترين حق در عالم هستى‌

در آيه شريفه 62 سوره حج سخن از تدبير جهان هستى به ميان آمده، و در آيه بعد، حقِّ مطلق، ذات پاك خداوند متعال بيان شده است. مى‌فرمايد:

«ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِىُّ الْكَبِيرُ»؛ اين بخاطر آن است كه خداوند حقّ است؛ و آنچه را غير از او مى‌خوانند باطل است؛ و خداوند بلندمرتبه و بزرگ است».

آرى مهم‌ترين حق در جهان هستى ذات پاك خداوند متعال است و هر موجودى به هر اندازه با پروردگارش ارتباط برقرار كند و به او نزديك شود كسب حقّانيّت مى‌كند. قرآن مجيد حق است، چون كلام خداوند است. پيامبران حقّند، چون فرستادگان خداوند هستند. حكومت صحيح اسلامى حقّ است، چون سمت و سوى آن خدايى است. و در مقابل، ظالمان، ستمگران، دزدان و وابستگان به دنيا و مانند آن باطلند، چون از خداوند فاصله گرفته و غير خداوند را خوانده‌اند.