1. تعريف حقّ و باطل‌

بهترين تعريف و تصويرى كه مى‌توان از حقّ و باطل ارائه كرد، در ضمن همان مثالى است كه خداوند متعال در آيه شريفه 17 سوره رعد مطرح كرده است. مى‌فرمايد:

«أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَداً رَّابِياً وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِى النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِى الْأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ»؛ (خداوند) از آسمان آبى فرستاد؛ و از هر درّه و رودخانه‌اى به اندازه آنها سيلابى جارى شد؛ سپس سيل بر روى خود كفى حمل كرد؛ (همچنين) و از آنچه (در كوره‌ها،) براى بدست آوردن زينت آلات يا وسايل زندگى، آتش بر آن مى‌افروزند كف‌هايى مانند آن به وجود مى‌آيد- خداوند، حق و باطل را چنين مثالى مى‌زند. سرانجام كفها به بيرون پرتاب مى‌شوند، ولى آنچه به مردم سود مى‌رساند [/ آب يا فلز خالص‌] در زمين مى‌ماند؛ خداوند اين چنين مثال مى‌زند».

طبق آنچه در آيه بالا آمد، باطل توخالى، پر سر و صدا، آلوده، بى‌فايده و بى‌ثمر است، و عمرى كوتاه دارد؛ امّا حق مفيد، پرثمر، پاك، تميز، زيبا، مايه حيات و آبادى است،