و آيا اين همان نيست كه پيامبر صلى الله عليه و آله در آخرين ساعات عمرش مى‌خواست بار ديگر آن را بيان كند و بر آن تأكيد نهد و به گفته صحيح بخارى دستور داد: «ايتُونى اكْتُبُ لَكُمْ كِتاباً لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ ابَداً؛ وسيله‌اى بياوريد تا نامه‌اى بنويسم كه در پرتو آن هرگز گمراه نشويد!» و در ادامه حديث آمده است كه بعضى به مخالفت با پيامبر صلى الله عليه و آله در اين زمينه پرداختند و حتّى سخن بسيار توهين‌آميزى گفتند و مانع شدند. [1]

باز تكرار مى‌كنيم هدف ذكر عقايد با مختصرى استدلال است، نه بيشتر از آن وگرنه بحث‌ها شكل ديگرى داشت.

52- تأكيد هر امام بر امام بعد از خود

ما معتقديم: هر يك از امامان دوازده‌گانه به وسيله امام قبل تأكيد شده‌اند كه نخستين آنها علىّ بن ابي‌طالب عليه السلام، سپس فرزندش امام حسن مجتبى عليه السلام، سپس فرزند ديگرش حسين بن على سيّدالشّهدا عليه السلام و بعد فرزندش علىّ بن الحسين عليه السلام و سپس فرزندش محمّد بن علىّ الباقر عليه السلام، و بعد فرزندش جعفر بن محمّد الصّادق عليه السلام و سپس فرزندش موسى‌بن جعفر عليه السلام و سپس فرزندش علىّ‌بن موسى الرّضا عليه السلام و بعد فرزندش محمّدبن علىّ التّقى عليه السلام و سپس علىّ بن محمّد النّقى عليه السلام و بعد حسن بن علىّ العسكرى عليه السلام و آخرين آنها محمّدبن الحسن المهدى عليهم السلام است و ما معتقديم او هم اكنون زنده مى‌باشد.

[1]. اين حديث را بخارى در جزء پنجم، صفحه 11 باب «مرضى النّبى» نقل كرده، و از آن روشن‌تر، صحيح مسلم در جلد 3، صفحه 1259 ذكر كرده است‌