(باغ‌هاى پرطراوت و مسكن‌هاى پاكيزه) مى‌افزايد: «وَ رِضْوان مِنَ اللَّهِ اكْبَرُ؛ و رضا و خشنودى خدا از همه اينها برتر است!» و بعد مى‌افزايد: «ذلِكَ هُوَ الْفَوزُ الْعَظيمُ؛ پيروزى بزرگ همين است!» [1] آرى لذّتى بالاتر از اين نيست كه انسان درك كند از سوى معبود و محبوب بزرگش پذيرفته شده و مشمول رضا و خشنودى و پذيرش او قرار گرفته است!

در حديثى از امام على بن الحسين عليه السلام مى‌خوانيم: «يَقُولُ (اللَّهُ) تَبارَكَ وَ تَعالى رِضاىَ عَنْكُمْ وَ مَحَبَّتى لَكُمْ خَيْر وَ اعْظَمُ مِمّا انْتُمْ فيهِ ...؛ خداوند متعال به آنها مى‌گويد: خشنودى من از شما و محبّتم نسبت به شما بهتر و برتر است از نعمت‌هايى كه شما در آن هستيد! ... آنها همگى اين سخن را مى‌شنوند و تصديق مى‌كنند!» [2]

راستى چه لذّتى از اين بالاتر كه انسان مخاطب به اين خطاب شود: «يا ايَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ* ارْجِعى الى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضيَّةً* فَادْخُلى فى عِبادى* وَ ادْخُلى جَنَّتى؛ تو اى روح آرام يافته! به سوى پروردگارت باز گرد، در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود، و در سلك بندگانم در آى و در بهشتم وارد شو!». [3]

[1]. سوره توبه، آيه 72

[2]. تفسير عياشى، ذيل آيه 72، سوره توبه، مطابق نقل الميزان، جلد 9

[3]. سوره فجر، آيات 27 تا 30