خوشحال و مسرور مى‌شوند، و بدكاران شديداً نگران و ناراحت، همان گونه كه قرآن مجيد مى‌فرمايد: «فَامّا مَنْ أوتِىَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَيَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا كِتابِيَهُ* انّى ظَنَنْتُ انّى مُلاقٍ حِسابِيَه* فَهُوَ فى عيشَةٍ راضِيَةٍ* ... وَ امّا مَنْ اوتِىَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنى لَمْ اوتَ كِتابِيَه؛ امّا آن كس كه نامه اعمالش را به دست راستش داده‌اند (از شادى) صدا مى‌زند كه (اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد! من يقين داشتم كه به حساب اعمالم مى‌رسم! و او در يك زندگى رضايتبخش خواهد بود-/ ولى كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش داده‌اند مى‌گويد: اى كاش نامه اعمالم را به من نمى‌دادند!». [1]

ولى در اين‌كه نامه اعمال چگونه است؟ و چگونه نوشته مى‌شود كه هيچ كس قادر به انكار محتواى آن نيست؟ درست بر ما روشن نمى‌باشد، و چنان كه قبلًا نيز اشاره شد اصولًا معاد و رستاخيز ويژگى‌هايى دارد كه درك جزئيات آن براى مردم دنيا مشكل يا غير ممكن است ولى كليّات آن معلوم و غير قابل انكار است.

39- شهود و گواهان در قيامت‌

ما معتقديم: كه در قيامت علاوه بر اين‌كه خداوند شاهد بر تمام اعمال ماست، گواهانى نيز بر اعمال ما گواهى مى‌دهند، دست و پاى ما و حتّى پوست تن ما، زمينى كه بر آن زندگى مى‌كنيم و غير آنها، همه شاهد و گواه اعمال ما هستند.

«الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلى افْواهِهِمْ وَ تُكَلِّمُنا ايْديهِمْ وَ تَشْهَدُ ارْجُلُهُمْ بمَا كانُوا يَكْسِبُونَ؛ امروز (روز قيامت) بر دهانشان مهر مى‌نهيم و دستهايشان با ما سخن مى‌گويند و پاهيشان به كارهايى كه انجام مى‌دادند (نيز) شهادت مى‌دهند». [2]

[1]. سوره الحاقه، آيات 19 تا 25

[2]. سوره يس، آيه 65