در تمام طول تاريخ علماى بزرگ اسلام و تمام قشرهاى مردم، به اين كار اهميّت مى‌دادند، و كتاب‌ها پر است از شرح حالات كسانى كه به زيارت قبر پيامبر صلى الله عليه و آله يا ساير قبور بزرگان مى‌رفتند [1] و در مجموع مى‌توان گفت اين مسأله از مسائل مورد اتّفاق و اجماع همه مسلمين است.

بديهى است هيچ كس «زيارت» را با «عبادت» نبايد اشتباه كند، عبادت و پرستش مخصوص خداست، و منظور از زيارت احترام و بزرگداشت بزرگان اسلام و طلب شفاعت از آنها در پيشگاه خدا مى‌باشد، حتّى در روايات آمده كه شخص پيامبر صلى الله عليه و آله گاه به زيارت اهل قبور مى‌رفت و در بقيع مى‌آمد و بر آنها سلام و درود مى‌فرستاد. [2]

بنابراين هيچ كس نبايد و نمى‌تواند در مشروعيّت اين كار از نظر فقه اسلام ترديدى به خود راه بدهد.

72- مراسم سوگوارى و فلسفه آن‌

ما معتقديم: مسأله سوگوارى و عزادارى براى شهداى اسلام مخصوصاً «شهداى كربلا» سبب زنده ماندن ياد آنها و خاطره فداكارى‌هاى آنان در راه بقاى اسلام است، به همين دليل در مقاطع مختلفى مخصوصاً ايّام عاشورا (ده روز آغاز محرّم) كه مصادف است با شهادت‌

[1]. براى آگاهى از اين روايات و همچنين از كلمات بزرگان و حالات آنها در زمينه «زيارت» به مدرك سابق‌مراجعه شود

[2]. اين روايات را در صحيح مسلم و ابوداود و نسايى و مسند احمد و صحيح ترمذى و سنن بيهقى مى‌توان مطالعه كرد