نباشد چه اين كه ادبيات غربى بدون احتياج به يك «گذرنامه» همراه صنايع آنها، همراه متخصّصين آنها، همراه علوم و داروهاى آنها، به صورت يك‌ «لازم لاينفك» از دروازه‌هاى شرق عبور كرده، در همه جا پراكنده مى‌شود. غرب زدگى «شرقيها» و احساس حقارت غلط و بى‌منطقى كه در برابر غربيها دارند نيز به سرعت سير و عمق نفوذ آن مى‌افزايد.

مثلًا در نظر سياستمداران شرقى كلمه‌ «پارلمان» و «فراكسيون» از كلمه‌ «مجلس» و «شعبه» بسيار وزين‌تر و پر شكوه‌تر است.

تجار از كلمه «بورس» و «كرديت» خيلى بيش از كلمه «مركز داد و ستد» لذّت مى‌برند.

در ذائقه مردم كوچه و بازار كلمه‌ «مدرن» خيلى بيش از كلمه‌ «تازه» مزه مى‌كند، مدرن در نظر آنها خيلى نو است در حالى كه كلمه «تازه» كه معادل آن است‌ بوى كهنگى‌ مى‌دهد.

در نظر فرنگيها كلمه‌ «كنفراس» و «سمينار» خيلى از كلمه‌ «سخنرانى» و «جلسه بحث و بررسى» معنا دارتر است!

و در نظر شعرا و نويسندگان كلمه‌ «سكس» و «سمبول» از