را نابود خواهم كرد!». [1] و اگر يزيد هنگام مشاهده سرهاى آزاد مردانى كه در كربلا شربت شهادت نوشيدند، مى‌گويد:

«اى كاش نياكان من كه در ميدان بدر كشته شدند، در اين‌جا بودند و منظره انتقام گرفتن مرا از بنى‌هاشم مشاهده مى‌كردند ...!». [2] همه اينها شواهد گويايى بر ماهيّت اين جنبش «ارتجاعى و ضدّ اسلامى» بود و هرقدر پيش‌تر مى‌رفت، بى‌پرده‌تر و حادتر مى‌شد.

آيا او نبايد با يك فداكارى فوق‌العاده و از خودگذشتگى مطلق، سكوت مرگبارى را كه بر جامعه اسلامى سايه افكنده بود، درهم شكسته و قيافه شوم اين نهضت جاهلى را از پشت پرده‌هاى تبليغاتى «بنى‌اميّه» آشكار ساخته و با خون پاك خود،

[1]. ارشاد شيخ مفيد، ص 355

[2]. الغدير، ج 3، ص 260