شده است.[1] این دعاها، علاوه بر آنکه انسان را به یاد خدا میاندازد و ذکر حق را بر زبان حجگزاران جاری میسازد، آنها را به یاد پیامبر (ص) و اهل بیت او میاندازد. البته در این میان دعای عرفه امام حسین (ع) و یاد گریههای آن حضرت و محتوای توحیدی دعا تاثیر خاصی دارد، و همگان را به عشق بازی با معبود سوق میدهد و یاد امام حسین (ع) و مظلومیت ایشان را در دلها زنده میسازد.
یازده. جایگاه ویژه دعا در عرفات
در بعضی از روایات فریقین، از روزه گرفتن در روز عرفه نهی شده است؛ شاید علت آن، بایستگی سر حال و با نشاط بودن هنگام دعا و نیایش است؛ زیرا انسان روزهدار، در آن سرزمین- به خصوص در هوای گرم- حال دعا پیدا نمیکند. رسول خدا (ص) نیز روز عرفه را روزه نمیگرفت.[2]
البته کفعمی در مصباح گفته است: «مستحب است روزه گرفتن در روز عرفه، برای کسی که در دعا خواندن ضعف پیدا نکند». و این مطلب مؤید آن است که کراهت روزه، بدان جهت است که انسان برای دعا خواندن، حال و نشاط داشته باشد.
دوازده. سرّ زمان وقوف
از پیامبر (ص) پرسیدند: چرا در عصر (روز نهم ذیالحجه) توقف در عرفات قرار داده شد؟
حضرت فرمود: «آن عصر ساعتی است که آدم نافرمانی پروردگار
[1] نک: الحج و العمرة فی الکتاب والسنة، صص 191- 195. [2] فاکهی، اخبار مکه، ج 5، ص 29 و 33؛ حج در اندیشه اسلامی، ص 242.