منافقين مانند بارانى است كه داراى چنين وصفى باشد.

4- دو نفرى كه گرفتار شدند

ابن مسعود و جماعتى از صحابه ميگويند: دو نفر از منافقين مدينه از نزد رسول اكرم گريختند در بيابان و بآنان بارانى شديد كه در آن رعد و برق و صاعقه بود رسيد هر وقت صاعقه ميزد و بيابان روشن ميشد آنان از شدت ترس سر انگشت‌ها را در گوشهاى خود قرار ميدادند و وقتى برق ميزد از نورش استفاده ميكردند و كمى راه ميرفتند و وقتى نميزد جايى را نميديدند.

اينان در اين حال سخت ميگفتند اى كاش ما از اين گرفتاريها نجات مييافتيم و خدمت رسول اكرم ميرفتيم و دست خود را در دستش قرار داده مسلمان ميشديم.

آنان پس از نجات يافتن از آن وضع بعهد خود وفا كردند و خدمت رسول اكرم آمده مسلمان شدند. سر گذشت اين دو نفر مثالى براى منافقان شد چه اين منافقان نيز وقتى محضر رسول اكرم ميآمدند انگشتان خود را در گوششان ميگذاشتند تا آيه و سخنى در باره خود نشنوند و وقتى اموال و ثروتى بدست ميآوردند ميگفتند: دين محمّد خوب است‌(كُلَّما أَضاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ).

اما هنگامى كه مالى از دست آنها ميرفت و گرفتارى بر ايشان پيش ميآيد ميگفتند اين بدبختى در اثر دين محمّد بود و مرتد ميشدند(وَ إِذا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قامُوا» «وَ اللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ) در تفسير اين آيه اقوالى است.

1- اصمّ- ميگويد خداوند بمنافقان عالم است و از نيّات و درون آنها با خبر و رسول خود را نيز آگاه ميكند.

2- خدا بر آنان قادر و تواناست و آنان را از سيطره و قدرت او مفرّى نيست 3- مجاهد ميگويد: خداوند روز قيامت جامع همه آنان است در آن عالم و معناى احاطه همين است.

4- خداوند همه را (پس از تمام شدن اجل) ميميراند و احاطه باين معنا استعمال شده است ميگويند «احاطه بفلان» يعنى باو هلاكت مرگ رسيد، و در آيات‌