كسى مؤمن باشد و چيزى از طاعتهاى الهى با او همراه باشد ديگر گناه او را از هر سو فرا نگرفته و از طرف ديگر موضوع «تحابط» كه گناه طاعت را محو كند و از بين ببرد باطل و دليل بر بطلان آن دلالت كرده است و از طرف سوّم فرمايش خداوند:

(وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ ...)- و آنان كه ايمان آوردند و اعمال شايسته انجام دادند آنها ياران بهشت و پيوسته در آن متنعّمند.

بشارتى است از طرف خداوند براى مؤمنين و فرمانبرداران كه آنان پيوسته در بهشتند و چگونه ممكن است پاداش هميشگى با كيفر دائمى همراه باشد.

و همين جمله دلالت دارد بر اينكه منظور از «سيّئه» شرك بخداوند است، و از همين جا بطلان استدلالى كه بآيه شريفه شده بر اينكه عمل داخل در ايمان است روشن ميشود چنان كه اهل تفسير گفته‌اند كه يك گناه نميتواند همه اعمال نيك را از بين برده و محو سازد و بيشتر دشمنان (معتقدين باحباط) نيز اين معنى را معتقدند پس آيه را بر عمومى كه دارد نتوان باقى گذارد بلكه چاره‌اى نيست كه منظور بزرگترين گناهان و خطايا كه عبارت است از شرك باشد تا توافق بين دو آيه امكان پيدا كند

. [سوره البقرة (2): آيه 83]

(وَ إِذْ أَخَذْنا مِيثاقَ بَنِي إِسْرائِيلَ لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ ذِي الْقُرْبى‌ وَ الْيَتامى‌ وَ الْمَساكِينِ وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلاَّ قَلِيلاً مِنْكُمْ وَ أَنْتُمْ مُعْرِضُونَ (83))

[ترجمه‌]

و ياد آريد هنگامى را كه از بنى اسرائيل عهد گرفتيم كه جز خدا نپرستيد و نيكى كنيد در باره پدر و مادر و خويشان و يتيمان و فقيران و بزبان خوش با مردم تكلم كنيد و نماز بپاى داريد و زكاة مال خود بدهيد پس شما عهد شكسته و روى گردانيدند جز چند نفرى و شمائيد كه از حكم و عهد خدا برگشتيد (83).

شرح لغات‌

أخذنا ...- گرفتيم.

يتامى ...- كودكان بى‌پدر.