گرفت. در كنار تفسير متون آيات، مباحث مورد نياز جامعه را مطرح مى‌فرمودند و براى حلّ آنها از آيات قرآن و احياناً روايات و استدلال‌هاى عقلى كمك مى‌گرفتند. همچنين بعد از تبيين آيات، بحث‌هاى اجتماعى، تاريخى و فلسفى مطرح مى‌شد، هر كدام با سبك خاص خودشان. به اين ترتيب الميزان نه‌تنها براى فهم ظواهر قرآن بلكه براى حل مشكلات فرهنگى جامعه اسلامى منبع بزرگى به شمار مى‌رود. بنابراين مى‌توان گفت: اين تلاش بزرگ‌ترين خدمتى بود كه علاّمه به اسلام، حوزه علميه و جامعه اسلامى نمود.

احياى فلسفه اسلامى

همانگونه كه اشاره شد، به دليل برخى شرايط سياسى و اجتماعى، فلسفه اسلامى تقريباً متروك شده بود در صورتى كه در اين عصر نياز شديدى به حكمت الهى احساس مى‌گرديد و روز به روز اين احتياج مُبرم بيشتر خودش را بروز مى‌داد يعنى با متروك شدن آن و نيز آشكار گرديدن فلسفه‌هاى الحادى و انحرافى در عرصه‌هاى فكرى و فرهنگى برخى كشورهاى اسلامى و از جمله ايران بايد تلاش مى‌شد تا فرهنگ اسلامى تقويت گردد و مواضع اسلام در برابر اين افكار باطل، مشخص شود و از عقايد دينى دفاع گردد و نيز انحرافات و خرافات جديد با بيانى فلسفى و عقلى تبيين شود و اين مُهم در صورتى عملى مى‌گرديد كه در حوزه‌ها فلسفه به صورت يك علم زنده، پويا و ضرورى حضور داشته باشد و دانشوران در اين زمينه كار كنند و آمادگى پاسخ‌گويى به شبهات را داشته