علمى خود را در حوزه علميه قم متمركز كرده بود در عين حال براى ارتباط با دانشگاه و رابطه بين دانشمندان حوزه با اساتيد دانشگاه اهميت خاص قائل بود. بسيارى از استادان دانشگاه خدمت ايشان مى‌رسيدند و سؤالات خود را در محضر ايشان طرح مى‌كردند و علاّمه هم با آغوش باز، استقبال مى‌نمودند و اين ارتباط موجب آن گرديد كه به تدريج رابطه‌اى ثابت بين ايشان و اساتيد برقرار شود و گاهى مشاهير دانشگاهى در قم به محضر ايشان مى‌رسيدند. در مواقعى هم آن فيلسوف كبير به تهران عزيمت مى‌نمودند و با اين دانشوران جلسات مستمر علمى و فلسفى داشتند. در پرتو اين محفل ارزنده ارتباط با پروفسور هانرى كربن فرانسوى برقرار گرديد و اين متفكر اروپايى يك سلسله از معارف دينى به خصوص حكمت اسلامى و عرفان شيعى را از پرتو پرفروغ علامه فرا گرفت. ايشان سؤالاتى را در موضوعات گوناگون اعتقادى و علمى مطرح مى‌كرد و علامه جواب‌هايى متناسب، برهانى و مستدل بيان مى‌فرمودند، مجموعه اين مذاكرات و گفتگوها در چندين جلد كتاب تدوين گشت و آثار مزبور با كمك و همكارى پروفسور كربن و نيز اساتيد ديگر به زبان انگليسى و بعد زبان عربى ترجمه شد و همين آثار مأخذ آشنايى بسيارى از متفكران و محقّقان غربى با اسلام و تشيع، گرديد. علاوه بر ارتباط مستقيمى كه خود ايشان با دانشگاهيان داشتند، شاگردان خويش را تشويق مى‌كردند كه اين ارتباط را تقويت كنند. به طور مثال يك بار از ايشان پرسيدم آيا صلاح مى‌دانيد كه جلسه تفسيرى در تهران داشته باشم و مقدارى از وقتمان صرف اين كار شود با وجود اين‌كه تا حدّى از درس