شد و مأخذ استفاده و اقتباس براى بسيارى از آثارى كه در اين موضوع بعداً به رشته تحرير درآمد، قرار گرفت.

تربيت دانشوران

در كنار اين كوششهاى ارزنده و مُفيد، علاّمه طباطبايى علاقه داشت ميراث گذشتگان را احيا كند و بر اين مواريث، سرمايه‌هاى گرانبهايى هم بيفزايد و فرهنگ تشيع را بارور كند. ايشان غير از غنى نمودن بنيه علمى حوزه‌ها، اهتمامى خاص را به تربيت شاگردان نشان دادند. تنها وجود كتاب و مفاهيم علمى را براى جامعه اسلامى كافى نمى‌دانستند و عنايت خاصى داشتند كه دانشورانى كه پاسخگوى نيازهاى مردم باشند، تربيت گردند، در واقع علاوه بر تدريس و انتقال مفاهيم، تأكيد و عنايت خاص بر تزكيه و خودسازى و تهذيب نفس شاگردان مى‌نمودند. در مكتب وى بزرگانى چون شهيد مطهرى، شهيد دكتر بهشتى و در درجه بعد شهيد مفتح، شهيد دكتر محمد جواد باهنر و افراد ديگرى به شكوفايى علمى و اخلاقى رسيدند. در يك سخن مى‌توان گفت كه شايد امروز هيچ دانشمند كارآمدى را در ايران اسلامى نداشته باشيم كه به طور مستقيم يا غير مستقيم از حوزه درسى و پرتوهاى معنوى علامه بهره نبرده باشد.

ارتباط با دانشگاهيان

علامه به اين برنامه اكتفا نكرد و با اين‌كه دانشمندى حوزوى به شمار مى‌رفت و تحصيلات خويش را در حوزه نجف گذرانده بود و تلاش‌هاى