استعماري آنان را نيز برآورده مي‌‌ساخت.[1] طرح اصلاحات ارضي و لايحهٔ انجمن‌هاي ايالتي و ولايتي، از مفاد اين دكترين است كه به آن‌ها اشاره خواهد شد.

الف ـ طرح اصلاحات ارضي

پس از رحلت زعيم بزرگ، حضرت آيت‌الله العظمي بروجردي(رحمه الله)در فروردين ماه 1340 ش. حكومت پهلوي از خلأ بزرگي كه در مرجعيت متمركز و پرقدرت شيعه ايجاد شده بود، بهره جست و دست به كار تصويب و اجراي طرح‌هاي دكترين امنيت ملّي شد. طرح اصلاحات ارضي، كه محمّدرضا پهلوياز آن به عنوان يكي از بزرگ‌ترين افتخارات خود در راه نجات ملّت ايران ياد مي‌كرد، از جمله سياست‌هاي دولتمردان امريكا و به‌خصوص جان ‌اف.‌ كندي بود.[2] مدافعان اين طرح، هدف آن را برقراري مساوات و بازگرداندن زمين‌هاي كشاورزي به صاحبان اصلي آن‌ها؛ يعني كشاورزانِ زحمتكش، مي‌خواندند و نويد مي‌دادند با اجراي آن كشاورزي و اقتصاد ايران رونقي فراوان مي‌گيرد.

سرانجام طرح اصلاحات ارضي در تاريخ 20 دي‌ماه 1340 ـ ده ماه پس از رحلت آيت‌الله العظمي بروجردي(رحمه الله)ـ به تصويب هيأت دولت رسيد. اما چندي پس از اجراي اين طرح، درست برخلافِ شعارهاي طرفدارانِ آن، كشاورزان روز به ‌روز فقيرتر شدند و رفته‌رفته به ناچار زمين‌ها و روستاهايشان را رها كردند و براي يافتن كار و كسب درآمد به شهرها پناه بردند. به اين ترتيب كشاورزي ايران در مدتي كوتاه نابود گشت و گندم و گوشت، جزو واردات اصلي كشور شد.[3]

1. حسين فردوست در كتاب خاطرات خود، شانزده فقره از دكترين امنيت ملّي را كه به دست محمّدرضا پهلوي در ايران اجرا شد، نام برده است (حسين فردوست، ظهور و سقوط سلطنت پهلوي: خاطرات ارتشبد حسين فردوست، ج 1، ص 282ـ287).

[2] همان، ص 273‌ ـ 274.

[3] همان، 273 ـ 275.