مى‌گويند اسلام با خشونت مخالف است، بگوييد اسلام با كدام خشونت مخالف است؟ با خشونتى كه غير قانونى و غير مشروع است مخالف است يا با خشونت قانونى و بيان شده از سوى دين؟ با خشونتى كه از هواى نفس ناشى مى‌شود و به هدف تأمين منافع فردى، حزبى و گروهى انجام مى‌گيرد مخالف است، يا با خشونتى كه از امر خدا و احكام دين سرچشمه مى‌گيرد و هدف آن جلوگيرى از تضعيف ارزش‌هاى اسلام، و زنده نگاهداشتن راه سعادت انسان‌هاست؟

بنابراين، قبل از اين كه حكومت اسلامى استقرار يابد، بايد به روشنگرى پرداخت و مردم را هدايت كرد و راه را به آنان نمود. در اين مرحله، نبايد با درشتى با مردم سخن گفت، نبايد با خشونت و اعمال قوه قهريه در پى تحقق حكومت اسلامى بود. همچنين در اين مرحله، فريبكارى، وعده‌هاى كذب و اساساً بهره‌گيرى از هر عاملى كه مانع هدايت صحيح مردم مى‌شود، پذيرفته نيست. در اين مرحله، بايد با كمال متانت، بردبارى، حوصله، صبر و با كمال صراحت و صداقت و بر اساس منطق و عقل با مردم سخن گفت تا به حقيقت رهنمون گردند.

اما پس از آن كه حكومت اسلامى و حكومت حقى تشكيل شد و مردم آن حكومت را پذيرفتند و با آن بيعت كردند و حكومت مشغول اجراى احكام و قوانين اسلامى و رسيدگى به امور كشور و مردم گرديد، اگر كسانى آشوب و شورش كردند، بايد با آنها مبارزه كرد. چنان كه در فقه اسلامى آمده است كه در برابر آشوبگران كه اصطلاحاً «اهل بغى» ناميده مى‌شوند، جهاد واجب است. اساساً در همه كشورهاى دنيا پس از آن كه حكومت مشروعى آغاز به كار كرد دولت و نيروهاى امنيتى، نظامى و انتظامى در برابر خاطيان و كسانى كه در صدد ضربه زدن به نظام موجود يك كشور و يا اخلال در نظم و امنيت عمومى و يا تجاوز به حريم و حقوق شهروندان هستند، به شدت به مقابله بر مى‌خيزند و به تناسب جرم خشونت نشان مى‌دهند. زيرا عقل و عقلا حكم مى‌كنند كه چنانچه با متخلفان ـ كه بعد از اطلاع از قوانين از آن تخلف كرده‌اند ـ برخورد جدى و مناسب نشود كيان جامعه و حكومت مقبول مردم و حقوق انسان‌ها به خطر خواهد افتاد و جامعه روى آرامش به خود نخواهد ديد و هر روزه آشوب و هرج و مرج بروز خواهد كرد. از اين رو، همه روزه رسانه‌ها اخبار برخوردهاى جدى و شديد نيروهاى دولتى با