حكومت و سياست، عرفى يا دينى؟

پرسش:

منشأ شبهه «عدم ارائه طرح و راه كار حكومتى از سوى اسلام» و پاسخ آن را به اختصار بيان كنيد.

پاسخ: همان طور كه پيش‌تر نيز گفتيم، اسلام مدل خاصى براى حكومت ارائه نداده است بلكه قوانين و چارچوب‌هاى خاصى را بيان كرده كه بايد در حكومت رعايت شود. بنابراين، حكومت اسلامى مى‌تواند در قالب اشكال متفاوتى بروز و ظهور پيدا كند. اين حالت منشأ مطرح شدن شبهه‌اى شده است كه گروهى آن را بيان مى‌كنند و اين شبهات گاهى صريحاً و گاهى تلويحاً در روزنامه‌ها، مجلّات و حتى در ميزگردهايى كه برگزار مى‌شود مطرح مى‌گردد و راديوها و رسانه‌هاى بيگانه و خارجى روى آن مانور مى‌دهند.

گروهى مى‌گويند كه اسلام شكل خاصى را براى حكومت تعيين نكرده است، بى‌ترديد اين شكل و ساختار حكومتى كه امروز بر كشور ما حاكم است، و در آن قوّه جدا و مستقل وجود دارد كه هر يك ساز و كارى براى خود دارند، در اسلام سابقه نداشته است و اسلام دستورى و طرحى در اين باب ارائه نكرده است. پس بايد بپذيريم كه اسلام اين امر را به عهده مردم نهاده است و مردم خود شكل و فرم حكومتشان را برمى‌گزينند و قانون را نيز خودشان انتخاب مى‌كنند، و همين طور ساير امور حكومتى به خود مردم مربوط مى‌شود. بنابراين، اين سخن كه حكومت بايد از سوى خداوند تعيين شود، با تعيين حكومت از سوى مردم تضاد دارد و بين آنچه در عمل مشاهده مى‌شود با ادعاى تعيين حكومت از سوى خداوند تناقض وجود دارد. حتى تعبير «جمهورى اسلامى» تناقض‌آميز است، چون «جمهورى» به اين معناست كه مردم حكومت را به دست بگيرند و ساختار حكومت توسط مردم تعيين گردد. از سوى ديگر، وقتى پيوند «اسلامى» را به جمهورى اضافه مى‌كنيم و مى‌گوييم: بايد ولى فقيه در رأس حكومت قرار گيرد و بخصوص اگر معتقد بوديم كه ولايت فقيه از طرف خداوند و امام زمان (عجل