محسوب شده است.[1] با اين همه نگاهى به تاريخ پنج ساله حكومت مولاى متقيان و اوضاع اجتماعى حاكم بر آن دوران ميزان موفقيّت آن حضرت را در ايجاد جامعه ايدآل نشان مى‌دهد.

جنگهاى داخلى صفين، جمل و نهروان، تهديدات دشمنان خارجى، كمبود نيروى انسانى توانمند و تربيت‌شده، كثرت مشكلات، گستردگى بدعتها و سنتهاى فاسد و آلودگيهاى مزمن اجتماعى، تغيير چارچوب نظام ارزشى زمينه‌هاى اين وضع را فراهم آورده بود.

در همان حال على(عليه السلام) شايسته‌ترين فرد براى حكومت وزمامدارى جامعه اسلامى در اوضاع آن روز بود و اين نابسامانيها هيچ گاه ترديدى در اصل مشروعيّت ولايت آن حضرت ايجاد نمى‌كند.

اشاره‌اى به برخى مشكلات نظام

اكنون نيز در نظام جمهورى اسلامى مشكلات فراوانى به چشم مى‌خورد. مثلا مشكلات اقتصادى كشور، ناشى از عوامل مختلفى است كه داورى در موفقيّت نظام اسلامى، بسته به بررسى آنهاست.

توضيح آنكه: جمعيت كشور ايران پس از پيروزى انقلاب تاكنون دو برابر شده، قيمت كالاها در سطح جهان متناسب با تورّم جهانى بالا رفته است، ولى قيمت نفت به عنوان مهمترين منبع درآمد نظام از سال 57 تاكنون به كمتر از يك سوّم تنزل يافته است. ضمن اينكه فرهنگ مصرف جامعه بسيار تغيير كرده و سطح توقّعات، به نحو چشمگيرى بالا رفته است. تحريمهاى اقتصادى، جنگ و ويرانيهاى بسيارى كه تنها به جرم پاييبندى به ارزشهاى اسلامى بر كشور ما تحميل شد، حوادث طبيعى فراوان و... همه در پيدايش اين مشكلات نقش دارد. ناهنجاريهاى فرهنگى نيز چنين است؛ بسيارى از انديشمندان اسلامى و مربيان دينى، پيش از انقلاب درگير مبارزه و يا در بند رژيم طاغوت بودند و پس از انقلاب به علّت نياز شديد نظام، به كارهاى اجرايى مشغول شدند. گروهى از ارزشمندترين تربيت يافتگان مكتب اسلام نيز در حوادث آغازين انقلاب به دست خيانتكاران و دشمنان اسلام به شهادت رسيدند. بزرگانى چون شهيد بهشتى، شهيد مطهرى، باهنر، رجائى، شهداى محراب و... كه هر يك سرمايه‌هاى بى‌نظيرى براى نظام و اسلام به شمار مى‌آمدند.