عمده عايد زن مىشود؛ افزون بر اينكه زن مىتواند سرمايه خود را نيز به كار اندازد و از آن سودى به دست آورد.
در اينجا تذكّر يك نكته خالى از فايده نيست كه در بسيارى از جوامع بشرى (چه در گذشته، چه حال) زنان از ارث بىنصيب بودهاند و هستند. در پارهاى از جوامع، حتّى زنان، خود نيز مانند اموال به ارث مىرسيدهاند؛ امّا در اسلام و قرآن تصريح شده است كه زن افزون بر اينكه مالالارث نيست، مانند مرد ارث مىبرد؛ البتّه در سهم آنها به سبب مصالحى فرق گذاشته شده است.
در قرآن كريم آمده است:
لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمّا تَرَكَ الْوالِدانِ وَ الْأَقْرَبُونَ وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمّا تَرَكَ الْوالِدانِ وَ الْأَقْرَبُونَ مِمّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ كَثُرَ نَصِيباً مَفْرُوضاً؛[1] براى مردان، از آنچه پدر و مادر و خويشاوندان از خود بر جاى مىنهند، سهمى است، و براى زنان نيز از آنچه پدر و مادر و خويشاوندان مىگذارند، سهمى؛ خواه آن مال كم باشد يا زياد. اين سهمى تعيين شده و پرداختنى است.
در ادامه اين سوره، صورتهايى چند از موارد ارث و تقسيم آنها ذكر و سهم فرزندان پسر و دختر، خواهر و برادر، مادر و پدر و زن و شوهر تعيين شده است.
شهادت زن
چرا شهادت دو زن در اسلام معادل با شهادت يك مرد دانسته شده و چرا اصل بر اين است كه مرد شاهد شود؟
[2]بر اساس برخى از آيههاى قرآن، شهادت دو زن معادل با شهادتِ يك مرد است. در آيه 282، سوره بقره آمده است: وَ اسْتَشْهِدُوا شَهِيدَيْنِ مِنْ رِجالِكُمْ فَإِنْ لَمْ يَكُونا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَ امْرَأَتانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَداءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْداهُما فَتُذَكِّرَ إِحْداهُمَا الْأُخْرى...؛ و دو نفر از مردان[عادل ]خود را [بر اين حق ]شاهد بگيريد و اگر دو مرد نبودند، يك مرد و دو زن از كسانى كه مورد رضايت و اطمينان شما هستند، برگزينند [و اين دو زن بايد با هم شاهد قرار گيرند] تا اگر يكى انحرافى يافت، ديگرى به او يادآورى كند.
[1] نساء(4)، 7. [2] محمّد تقى مصباح يزدى، جزوه حقوق و سياست در قرآن، درس 210.