پس برخى از رفتار آن حضرت قيد برمى‌‌دارد، چنان كه در مثال فوق انجام عبادتى چون نماز وقتى با جهاد تزاحم پيدا كرد، مقيد مى‌‌شود. ما براى اقتباس از چنين رفتارى كه مطلق نيست بايد اجتهاد كنيم و وقتى رفتارى از بزرگى براى ما نقل مى‌‌شود، در هر شرايطى ما نمى‌‌توانيم به آن تأسّى كنيم. بلكه بايد دليل و انگيزه آن رفتار و قيودى را كه متوجه آن رفتار مى‌‌شود بشناسيم؛ در اين صورت اولويت‌‌ها رعايت خواهند شد. خلاصه اينكه همان‌‌طور كه در زمينه فهم گفتار اهل‌‌بيت(عليهم السلام) در بسيارى از موارد نياز به اجتهاد است، براى تأسّى و اسوه گزينى از برخى از رفتار آن حضرات نيز اجتهاد ضرورى است و درباره چنين رفتارى، فقيه بايد بيان كند كه در چه شرايطى از آن رفتار پيروى شود.