احكام و معارف مى‌‌فرمايد نيز حجيت دارد؛ چون پيامبر معصوم است و آنچه مى‌‌فرمايد مطابق با واقع و مورد نظر خداوند است و احتمال خطا و اشتباه در گفتار پيامبر(صلى الله عليه وآله) راه ندارد. چه اينكه در جاى خود ثابت شده كه آن حضرت در انديشه و رفتار نيز معصوم بوده است. پس وقتى پيرو دستور خداوند به انجام نمازهاى روزانه، پيامبر(صلى الله عليه وآله)مى‌‌فرمايد نمازهاى واجب روزانه هفده ركعت هستند و خصوصيات آنها را بيان مى‌‌كنند، مردم موظفند كه بپذيرند و بر اين باور باشند كه آنچه ايشان فرموده‌‌اند از سوى خداوند به ايشان ابلاغ شده است. كسى حق ندارد كه بگويد آن حضرت بر اساس اجتهاد خودش سخن گفته است و ما نيز بر اساس اجتهاد خودمان به شكل ديگرى نماز مى‌‌خوانيم. ولى با وجود اين مقامى كه خداوند به رسول خود عنايت كرده و بيانات و رواياتى كه از سوى پيامبر اكرم و اهل‌‌بيت(عليهم السلام) به ما رسيده، در عين حال علما و صاحب‌‌نظران در زمينه معارف، اخلاق و احكام فردى و اجتماعى با يكديگر اختلاف دارند. حال اگر آيات قرآن به وسيله مفسران معصوم، تفسير و تبيين نمى‌‌شد چه اتفاقى رخ مى‌‌داد! شايد دو نفر يافت نمى‌‌شدند كه در برداشت از قرآن با هم هم‌‌فكر و هم‌‌سليقه باشند!

چنان‌‌كه متذكر شديم اهل‌‌بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) نيز از اين مقام متعالى، يعنى مقام تفسير قرآن و بيان تفصيلى احكام و معارف الهى، برخوردار بوده‌‌اند و ادلّه فراوانى براى اثبات اين مقام براى آن حضراتْ وجود دارد كه در جاى خود مطرح شده است و تنها و به عنوان نمونه به روايتى كه از رسول خدا(صلى الله عليه وآله)در شأن اهل‌‌بيت(عليهم السلام) وارد شده است و به وضوح دلالت بر مدعاى ما دارد اشاره مى‌‌كنيم:

رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرموده‌‌اند: إِنّى تارِكٌ فِيكُمُ الثَقَلَيْنِ كِتابَ اللّهِ وَ عِتْرَتِى أَهْلَ بَيْتِى وَ إنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقا حَتّى يَرِدا عَلَىَّ الْحَوْضَ؛[1] من دو ميراث گران بها، يعنى كتاب خدا و عترت و اهل بيتم را در بين شما باقى مى گذارم و آن دو هيچ گاه از هم جدا نمى گردند تا بر حوض كوثر بر من وارد گردند.