با كمال تأسف و تأثر روز گذشته (روز شنبه 8 بهمن) از صداى جمهورى اسلامى مطلبى در مورد الگوى زن پخش گرديده است كه انسان شرم دارد بازگو نمايد. فردى كه اين مطلب را پخش كرده است تعزير و اخراج مي‌گردد و دست‌اندرکاران آن تعزير خواهند شد. در صورتى كه ثابت شود قصد توهين در كار بوده است، بلا شك فرد توهين كننده، محكوم به اعدام است. اگر بار ديگر از اين گونه قضايا تكرار گردد، موجب تنبيه و توبيخ و مجازات شديد و جدّى مسؤولان بالاى صدا و سيما خواهد شد. البته در تمامى زمينه‌ها قوه قضاييه اقدام مي‌نمايد.[1]

آفت‌هاي اسوه پذيرى

اسوه‌پذيري، گرچه پر اهميت و داراى تأثيرى بس شگرف است، اما همچون هر امر مثبت ديگرى مي‌تواند دست‌خوش آفت شده، زمينه خسارت‌هايي عظيم را فراهم آورد. از اين روى در اين مقام به مهم‌ترين آفات الگوپذيرى مي‌پردازيم:

1. الگوپذيرى مطلق از آبا و اجداد

نخستين الگوهاى آدمى، پدر و مادرند. كودك، والدين خويش را هم از لحاظ قدرت و هم از لحاظ علم بسى برتر از خود مي‌بيند و به تجربه در مي‌يابد كه پيروى از پدر و مادر فوايد بسيارى براى او دارد؛ از اين روى مي‌پندارد همه چيز را بايد از پدر و مادر آموخت و در هر زمين‌هاي بايد از آنان پيروى كرد. اگر اين خصلت پيروى مطلق و بي‌چون و چرا از آبا و اجداد در سال‌ها و مراحل بعدى زندگى همچنان پابرجا بماند، بايد گفت كه شخص هنوز در دوران طفوليت به سر مي‌برد و در زمينه الگوپذيرى دچار انحراف گشته است.

قرآن كريم در آيات متعددى كسانى كه آبا و اجداد خود را تنها مرجع تقليد مي‌پندارند و براى گفتار و كردارشان قدر و قيمت نابه‌جا قايلند سخت مي‌نکوهد:

وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوا إِلى مَا أَنْزَلَ اللّهُ وَ اِلَى الرَّسُولِ قَالُوا حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ ءَابَاءَنَا أَوَلَوْ كَانَ ءَابَاؤُهُم لَا يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَ لَا يَهْتَدُون؛[2] و هنگامى كه به آن‌ها گفته شود، به سوى آنچه خدا نازل كرده و به سوى پيامبر بيايد، مى‌گويند: آنچه از پدران خود يافته‌ايم ما را بس است. آيا اگر پدران آن‌ها چيزى نمي‌دانستند و هدايت نيافته بودند (باز از آن‌ها پيروى مي‌کنند)؟!