عارف اسپانيايى است.[1] اگر آن دو زن عارف اسپانيايى نمي‌بودند، شايد ابن عربي پرورده نمي‌شد و عرفان اسلامى به اوج خود نمي‌رسيد.

زهرا در حجله‌گاه پوشيدگى

حجاب و عفاف كامل، دستور و توصيه خداوند مهربان به همه دختران و زنان باايمان است: يَا أَيُّهَا النَّبِىُّ قُلْ لِّأَزْوَاجِكَ وَ بَنَاتِكَ وَ نِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلبِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنَى أَنْ يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَ كَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيًما؛[2] اى پيامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: جلبا‌ب‌هاى (روسرى‌هاى بلند) خود را بر خويش فروافكنند. اين كار براى اينكه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند بهتر است؛ (و اگر تا كنون خطا و كوتاهى از آن‌ها سر زده توبه كنند) و خداوند همواره آمرزنده رحيم است.

دستور به حجاب و عفاف نه‌تنها يك ضرورت اجتماعى براى حفظ عفت جامعه است، بلكه مهم‌ترين راهكار حفظ عفت، كرامت و شخصيت انسانى زنان در عرصه‌هاي گوناگون مي‌باشد.

و پاره وجود رسول خدا(صلى الله عليه وآله) کامل‌ترين اسوه و الگوى حيا، عفت و حجاب است. سخن از فاطمه است؛ فاطمه‌اي كه پدرش كانون همه حوادث سياسى ـ اجتماعى آن