الشيطان» ناميده است. تعبير «حزب الشيطان» در قرآن فقط در آيه 19 سوره مجادله آمده و قرآن قبل از آن كه در همين سوره (آيه 22) از «حزب الله» و اوصاف آنان سخن بگويد، طى چند آيه (آيات 14 تا 19) از «حزب الشيطان» و ويژگى‌هاى آنان سخن گفته است. «حزب الله» كسانى هستند كه خدا را به «ولايت» پذيرفته‌اند و او را «ولىّ» خويش قرار داده اند. پس از پذيرش ولايت الهى نيز هنگامى كه براى ايشان پيامبرى معرفى گردد، «ولايت پيامبر» را پذيرا مى‌گردند. آنان هم چنين پس از ولايت پيامبر، ولايت جانشينان آن حضرت، يعنى «ولايت ائمه» را نيز مى‌پذيرند. در اين حالت، آخرين وظيفه خويش را به انجام رسانده‌اند و خداوند نيز بالاترين پاداش خود را به آنان عطا مى‌كند. در مقابل، «حزب الشيطان» از ولايت خدا، ولايت پيامبر(صلى الله عليه وآله) و ولايت ائمه(عليهم السلام) بى بهره‌اند و خود را تحت ولايت شيطان قرار داده‌اند و او را فرمان مى‌برند.

ولايت مدارى، نيازمند دو عامل مهم

بايد توجه داشت كه ولايت الهى و ولايت پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و اميرالمؤمنين و ائمه اطهار(عليهم السلام) داراى مراتب مختلفى است و همه كسانى كه از اين ولايت برخوردارند در يك درجه نيستند. براى رسيدن به بالاترين مراتب اين ولايت به دو چيز نياز است: 1. معرفت و شناخت؛ 2. داشتن اراده قوى و التزام عملى.

در طول تاريخ اسلام تا كنون، عده‌اى پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) را شناخته و به آن حضرت ايمان آورده‌اند و آنچه در اختيار داشته‌اند در راه تقويت اسلام به كار برده و در اين امر از خود كوتاهى نشان نداده اند؛ اما مشكل آنان در «شناخت جانشين پيامبر» بوده است. البته هميشه هم در اين كار مقصّر