فراموشى سپرده شد؟! مسأله‌اى كه خداوند درباره آن، خطاب به پيامبر(صلى الله عليه وآله) مى‌فرمايد: يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ.1 از نظر خداى متعال اين مسأله به اندازه‌اى مهم بود كه ابلاغ نكردن آن، حكم ترك رسالت را داشت! «اِنْ لَمْ تَفْعَلْ»، يعنى اگر اين مسأله را تبليغ نكنى، «فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ»، اصلا رسالت خود را تبليغ نكرده اى! روشن است كه منظور از ابلاغ رسالت، فقط رساندن همين يك پيام خاص (ابلاغ ولايت و خلافت اميرالمؤمنين(عليه السلام) ) نيست؛ چرا كه در اين صورت معناى آيه اين مى‌شود كه، اگر اين پيام را نرسانى، همين پيام را نرسانده اى! بديهى است كه گفتن چنين مطلبى لغو و غيرحكيمانه است. از اين رو معناى آيه اين است كه، اگر اين پيام خاص (جانشينى على(عليه السلام) ) را ابلاغ نكنى، مأموريت نبوت و رسالت الهى را به انجام نرسانده‌اى و تمام زحمات 23 سال گذشته تو نيز ناديده انگاشته خواهد شد؛ يعنى اعتبار كل رسالت پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) به اين مسأله بستگى دارد و اگر اين مطلب نباشد، اصل رسالت از بين مى‌رود. سرّ آن نيز اين است كه اگر حضرت على(عليه السلام) بعد از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نبود، تحقيقاً اسمى از اسلام باقى نمى‌ماند. گرچه اكثريت مسلمانان تا 25 سال زير بار ولايت اميرالمؤمنين(عليه السلام) نرفتند، با اين حال وجود آن حضرت(عليه السلام) و تعليمات ايشان بود كه موجب گرديد اسلام درهمين حد باقى بماند.

تكرار سقيفه

معماى بزرگ اين فراموشى را چگونه بايد حل كرد؟ از اين ماجرا چه درسى