است، بُعد عرفاني و توجه خاص ايشان به دعاها و مناجات‌هاي وارده از سوي معصومين(عليهم السلام) و اهميتي است که ايشان براي آنها قائل بودند. ايشان مکرر در درس اخلاق خود مي‌فرمودند که دعاهاي ائمه اطهار(عليهم السلام) قرآن صاعد هستند. قرآن کلام نازل از سوي خداوند و براي بندگان خدا نازل گشته است و دعاها سخناني است که بر زبان ائمه اطهار(عليهم السلام) جاري گشته‌ و به‌سوي خداوند و به‌سوي عرش خداوند بالا مي‌روند.

آن بزرگوار وقت قابل توجهي از خود را حتي در سخت‌ترين شرايط به تلاوت قرآن و ادعيه اختصاص مي‌دادند. چنان‌که فيلمي که از روزهاي پاياني عمر شريف آن رهبر يگانه تهيه شده نشان مي‌دهد که چگونه ايشان با وجود شرايط وخيم جسمي و رنج و سختي‌هاي طاقت‌فرساي بيماري، اهتمام جدي به قرائت قرآن، اقامه نماز و خواندن ادعيه داشتند ودر ساعات هشياري وقت خود را به خواندن نماز، قرآن و دعا سپري مي‌ساختند.

مراتب تقرب به خداوند

با توجه به اهميت ادعيه و مناجات‌هاي وارده از سوي حضرات معصومين(عليهم السلام) و معارف بلندي که در آنها وجود دارد، ما محور مباحث خود را مناجات خمس عشر قرار داده‌ايم و در ادامه آن مباحث، در طي چند جلسه اخير، فرازهايي از مناجات مريدين را از نظر گذرانديم که در يکي از آنها، فراتر از خوشي‌‌ها و سعادت دنيوي و حتي فراتر از خوشي و لذت‌هاي اخروي، قرب و وصول الي الله به‌مثابه هدف برتر و نهايي انسان معرفي شده بود. هدفي که پس از نيل بدان، انسان حجاب و حايلي بين خود و خدا نمي‌يابد و کاملاً خود را در جوار خدا و در محضر او مي‌يابد. البته تقرب به خداوند به‌عنوان هدف برتر داراي دو مرتبه است: مرتبه پايين تقرب به خداوند، درخواست بهره‌مندي از مقاماتي است که لوازم تقرب به خداوند به ‌شمار مي‌آيند. در اين مرتبه