گفتار سي و چهارم

(مراتب قرب الاهي و الگوهاي خداجويان)

اهميت نگرش به ادعيه و مناجات‌ها

ادعيه‌ و مناجات‌هاي ائمه اطهار(عليهم السلام) دربرگيرنده عالي‌ترين مضامين عرفاني و معرفتي است و به جهت نقش بي‌بديل آنها در رشد و تعالي علمي و معنوي انسان، بزرگان ما اهتمام وافري به آنها داشتند و بخش قابل توجهي از وقت خود را صرف خواندن و تدبّر در دعاها و مناجات‌ها مي‌کردند. از شمار آن بزرگان و شخصيت‌هاي برجسته عالم اسلام مي‌توان به امام خميني رضوان الله تعالي عليه اشاره کرد. شخصيتي که به جرئت مي‌توان گفت از حيث جامعيت علمي و عملي در دوران غيبت امام زمان(عجل الله فرچه الشريف) بي‌نظير است. شخصيتي که به تمام ابعاد اسلام در حد کمال آشنايي داشت و در رشته‌هاي علمي مربوط به اسلام، نظير عرفان، فلسفه، فقه و اصول در حد عالي تخصص داشتند و به آموزه‌هاي اسلامي در زمينه‌هاي فردي و اجتماعي کاملاً آشنا بودند و براي پياده‌کردن آن آموزه‌ها تلاش فراواني از خود نشان دادند. ابعاد سياسي، مبارزاتي و فقاهت آن بزرگوار براي همه مسلمانان، علما و دانشمندان شناخته شده است و به‌خصوص قدرت رهبري ايشان براي دوست و دشمن آشکار گشته است. اما برخي از ابعاد آن شخصيت بزرگ کمتر مورد توجه قرار گرفته است. يکي از ابعاد شخصيتي حضرت امام، رضوان الله تعالي عليه، که کمتر به آن پرداخته شده