نَارًا وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا؛[1] «همانا کساني که مالهاي يتيمان را به ستم ميخورند جز اين نيست که در شکمهاي خود آتش ميخورند و بهزودي به آتش افروخته جهنم درآيند».
قرآن در تبيين حقيقت و باطن غيبت نيز ميفرمايد:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَب بَّعْضُکم بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُکمْ أَن يَأْکلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَکرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيمٌ؛[2] «اي کساني که ايمان آوردهايد، از بسياري از گمانها [گمانهاي بد] بپرهيزيد، زيرا برخي از گمانها گناه است، و [در احوال و عيبهاي پنهان مردم] کاوش مکنيد و برخي از شما غيبت برخي را نکند، آيا يکي از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ بيگمان آن را ناخوش و ناپسند ميداريد؛ و از خدا پروا کنيد که خدا توبهپذير و مهربان است».
از منظر قرآن حقيقت غيبت و بدگويي پشت سر ديگران، خوردن گوشت مرده برادر است و اهل کشف و شهود و اهل باطن در برخي از مکاشفات خود اين واقعيت را مشاهده کردهاند.
جلوه ملکوتي نماز و قرائت قرآن
همچنين روايات بسياري حکايت از آن دارند که رفتار ما در شب اول قبر و سپس در عالم برزخ و نيز در عالم قيامت با صورتهايي زيبا و يا با صورتهايي زشت و وحشتناک ظاهر ميگردند. از جمله رسول خدا(صلي الله عليه و آله) درباره نماز ميفرمايند: انَّ الصَّلوه تَاْتي إلَي المَيِّتِ في قبرِه بصوره شخصٍ اَنْوراللون يُؤنِسهُ في قبرِه ويَدْفَعُ عَنْهُ اَهْوالَ