گفتار ششم:

دوستي با هدايت يافتگان و پرهيز از هوس‌آلودگان

فَخَرَجَ مِنْ صِفَةِ الْعَمي وَمُشَارِکَةِ أَهْلِ الْهَوي وَصَارَ مِنْ مَفَاِتيحِ أْبْوَابِ الْهُدي وَمَغَالِيقِ أَبْوَابِ الرَّدي؛ از کوردلي و از انبازي اهل هوا و هوس بيرون آمده است و خود کليدي شده است گشايندة درهاي هدايت و هم قفلي بر درهاي هلاکت و سقوط.

دغدغه‌‌هاي متفاوت دلدادگان دنيا و بندگان وارستة خدا

در گفتار پيشين گذشت که ممکن است محور افکار و انگيزه‌هاي اصلي انسان در رفتار و حرکاتش شهوات و خواسته‌هاي نفساني باشند: او با تلاش خود پول به دست مي‌آورد و آن را در راه ارضاي شهواتش صرف مي‌کند؛ درس مي‌خواند تا مدرک بگيرد و از آن در جهتي بهره برد که به ارضاي خواسته‌هاي نفساني‌اش بينجامد؛ اگر پست و مقامي داشته باشد، از آن براي ارضاي هوس‌ها و خواسته‌هاي نفساني‌اش بهره‌برداري مي‌کند؛ و به هر روي، شهوات و هوس‌ها چون حجاب و لباس او را احاطه کرده‌اند. اما