استفاده مي‌شود پس از انجام عمرة تمتع و بيرون آمدن از احرام آن و قبل از شروع حج تمتع، چيزهايي که براي شخص محرم جايز نيست، مانند شکار کردن و آميزش با همسران، براي حاجي جايز مي‌شود و او مي‌تواند از آنها بهره‌ بَرَد برخي که حکم مزبور در آيه را مخالف سنت رايج بين اعراب در زمان جاهليت يافتند با آن مخالفت كردند. در اين‌باره از امام صادق(عليه السلام) روايت شده است:

هنگامي که رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مي‌خواست حج واجب را به جاي آورد چهار روز مانده به پايان ماه ذيقعده حرکت کرد و نماز را در «شجره» خواند و آن‌گاه مرکب خود را به طرف «بيدا»همة مردم احرام بستند و هرگز نيت عمره نداشتند و از موضوع متعه (حج تمتع) باخبر و مردم نيز با ايشان طواف کردند. پس دو رکعت نماز طواف در مقام به جاي آورد و استلام حجر کرد، و ‌سپس فرمود: به آنچه خدا ابتدا کرده ابتدا مي‌کنم و به طرف صفا رفت و هفت‌‌بار بين صفا و مروه سعي کرد. پس از اتمام سعي هفتم در مروه، براي سخنراني ايستاد و فرمود: ‌احرام را بشکنيد و عملتان را عمره قرار دهيد؛ اين دستور خداست. مردم احرام را شکستند. حضرت فرمود: من هم اگر آنچه را در آخر دريافت خواهم کرد در اول داشته بودم و با خود قرباني نياورده بودم، مانند شما احرام مي‌شکستم، ولي خدا مي‌فرمايد:‌ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ؛[1] و تا قرباني به قربانگاه نرسيده سر خود را متراشيد.

 سراقة بن جعثم کناني گفت: هم‌اکنون دين خود را فرا گرفتيم، گويا امروز آفريده شده‌ايم. آيا اين دستور مختص همين سال است يا هميشه بايد چنين کنيم؟ حضرت فرمود: اين دستور ابدي است. مردي به‌پاخاست و گفت: اي رسول خدا،برای حج