خورشيد يقين، روشنگر و آرامش‌بخش دوستان خدا

فَهُوَ مِنَ الْيَقِينِ عَلَى مِثْلِ ضَوْءِ الشَّمْسِ قَدْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلّهِ سُبْحَانَهُ فِي أَرْفَعِ الْأُمُورِ مِنْ إِصْدَارِ كُلِّ وَارِدٍ عَلَيْهِ وَ تَصْيِيرِ كُلِّ فَرْعٍ إِلَى أَصْلِهِ؛ پس او از يقيني به روشني آفتاب بهره‌مند است. او نفس خود را در خطيرترين و بزرگ‌ترين امور فقط برای خدا برپا داشته است، از صادر کردن هرچه که بر او وارد شود و در گرداندن هر فرعي به اصل خود.

مطالعه و کسب دانش، عقل انسان را مي‌پرورد و بر اندوخته‌هاي او مي‌افزايد، اما او را به ساحت يقين نمي‌رساند و سرگرداني‌ها و شبهات را از دل او نمي‌زدايد. سرگرداني‌ها و شبهات در پرتو افاضة نور يقين و به مدد خداوند از جان و دل مؤمن زدوده مي‌شوند. چنان‌كه با تابش نور خورشيد همه‌جا روشن مي‌شود و نقطه‌اي تاريک در زمين باقي نمي‌ماند، خورشيدِ يقين، دل مؤمنِ واصل به معرفت خدا را از حيرت‌ها و ابهام‌ها و تاريکي‌هايي که ديگران را از حرکت باز مي‌دارد، مي‌رهاند و در اعماق دل او آرامش و اطمينان به مسيري که در پيش روي دارد پديد مي‌آورد؛ وسوسه‌ها و ترديد‌ها به نهانخانة نوراني دل او راه نمي‌يابند؛ و خورشيد بصيرت الاهي همة حقايق را بر او آشکار مي‌سازد و راه حق و سعادت را به روشني به او مي‌نماياند. گاهي حوادثي سهمگين رخ مي‌دهد که آرامش را از افراد مي‌ستاند و آنان را آشفته‌خاطر و پريشان مي‌سازد؛ اما سالکان راه خدا که دلشان به نور يقين روشني يافته است، در برابر اين حوادث کاملاً آرام و خونسردند و واکنش خاصي نشان نمي‌دهند. شايد برخي گمان کنند که آنان از حوادث پيرامون خود اطلاعي ندارند، و از اين روي، به آنها بي‌اعتنايند؛ اما چنين نيست، و آرامش و اطمينان خاطر آنها برخاسته از آگاهي به سير حوادث و فرجام کارهاست. نگراني و اضطراب در ديگران برخاسته از آن است که نمي‌دانند چه رخ داده و فرجام کار چه خواهد بود؛ اما براي کسي که حقايق پيرامون خود را