يا عيسى أَطِبْ لِي قَلْبَكَ وَأَكْثِرْ ذِكْرِي فِي الْخَلَوَاتِ وَاعْلَمْ أَنَّ سُرُورِي أنْ تُبَصْبِصَ[1] إلَيَّ كُنْ فِي ذلِكَ حَيّاً وَلا تَكُنْ مَيَّت‌؛[2] اى عيسى! دلت را براى من پاكيزه گردان و در خلوت‌ها زياد به ياد من باش و بدان شادى من در اين است كه كاملا فروتن و خاكسارم باشى و در اين راستا سرزنده و بانشاط باش، نه بى‌رمق و بى‌جان.

شيوه برخورد با متكبران

گاهى ممكن است متكبران با برخوردى متناسب با وضعيت روحى خودشان، متنبه شوند‌؛ ولى اگر با فروتنى با آنان رفتار شود، بر راه شيطانى خويش جازم‌تر گردند. در چنين شرايطى اگر مؤمن «براى اطاعت خدا» ‌ـ به شرط آنكه خداى‌ناكرده خود، مبتلا به همان بيمارى نشود ‌ـ رفتار متواضعانه‌اش را تغيير دهد، و با بى‌اعتنايى به تبختر او بنگرد و به اين ترتيب او را از اين خوى زشت بازدارد، باعث رضاى پروردگار مهربان و نيل به درجات والا خواهد بود.

يا در مورد زنان اگر هنگام برخورد با نامحرمان، فروتنى جاى خود را به حالتى شبيه به تكبر بدهد، عفت عمومى جامعه حفظ خواهد شد و بيماردلان ولگرد، طمع ايجاد مزاحمت براى آنان را پيدا نخواهند كرد.

امام اميرالمؤمنين(عليه السلام)، اين حالت را در كنار «ترس» و «بخل» با توضيح زيبايى كه در ذيل آن آورده‌اند، براى بانوان به عنوان صفاتى نيك ذكر كرده‌اند: