در درس گذشته تعريفي براي فلسفه ارائه شد و اجمالاً به‌دست آمد که اين علم از احوال کلي وجود بحث مي‌کند. ولي اين مقدار کافي نيست که به ماهيت مسائل فلسفي پي ‌ببريم؛ البته شناخت دقيق اين مسائل هنگامي حاصل مي‌شود که عملاً به بررسي تفصيلي آنها بپردازيم. طبعاً هرچه بيشتر در اعماق آنها غور کنيم و احاطهٔ بيشتري پيدا نماييم، حقيقت آنها را بهتر درخواهيم يافت. ولي قبل از شروع هم اگر بتوانيم دورنماي روشن‌تري از آنها داشته باشيم، بهتر مي‌توانيم فوايد فلسفه را درک کرده، با بصيرت و بينش بيشتر و با شوق و علاقهٔ افزون‌تري به آموختن آن اقدام کنيم.

براي اين منظور، نخست با ذکر نمونه‌اي از مسائل ديگر علوم فلسفي شروع کرده، به تفاوت آنها با مسائل ساير علوم اشاره مي‌کنيم، آن‌گاه به بيان ماهيت فلسفه نخستين و ويژگي‌هاي مسائل آن مي‌پردازيم.

براي هر انساني اين سؤال اساسي و حياتي مطرح است که آيا زندگي او با مرگ پايان مي‌يابد و بعد از آن جز اجزاء متلاشي‌شدهٔ بدنش چيزي باقي نمي‌ماند، يا پس از مرگ هم حياتي خواهد داشت؟

روشن است که پاسخ اين سؤال از عهدهٔ هيچ‌يک از علوم تجربي مانند فيزيک، شيمي، زمين‌شناسي، گياه‌شناسي، زيست‌شناسي و مانند آنها برنمي‌آيد، چنان‌که محاسبات رياضي و معادلات جبري هم پاسخي براي اين سؤال ندارند. پس علم ديگري لازم است که با روش ويژهٔ خود به بررسي اين مسئله و مانند آن بپردازد و روشن کند که آيا انسان همين