نام کتاب : آشنایی با قرآن 6 نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 13
انس هستند . پس که به کدامیک از نعمتهای الهی تکذیب میآورید ، یعنی
کدامیک از نعمتهای الهی را میتوانید انکار کنید ؟ پس اصلا روح و سیاق
این سوره تذکر و یادآوری نعمتهاست برای اینکه انسان متنبه و متوجه باشد
که نعمتهای الهی را چه ذهنا و فکرا و چه عملا مورد انکار قرار ندهد و
همیشه به آن نعمتها توجه داشته باشد . توجه به نعمت ، روح شکر و
سپاسگزاری را در انسان به وجود میآورد و انسان را بیشتر متذکر خدا میکند
و بیشتر در صراط عبودیت قرار میدهد و از مخالفت و عصیان باز میدارد .
حال میخواهیم ببینیم که این نعمتها را که خدا در قرآن میخواهد بشمارد
چگونه شمارش میکند ؟ در این شمارش کردنها مسلما حسابی در کار است ، (
چون ) خلفت است ، خصوصا که بعد هم همواره صحبت از حسبان و میزان و
نظام موجود در کار عالم است و قهرا نمیتواند خود قرآن که جزئی از کار
پروردگار است از حسبان و نظام خارج باشد ، این هم خودش حسابی و نظامی
دارد . ببینیم خدای رحمن که با اسم " الرحمن " خودش با ما مواجه است
از چه نعمتی شروع کرده ، نعمت اول ، نعمت دوم ، نعمت سوم ، و چه را
بیان میکند . بلافاصله میفرماید : " « الرحمن علم القران »" خدای رحمن
قرآن را آموخت . ضمیر مفعول یا اسم مفعولش هم بیان نشده ( که آیا )
قرآن را به پیغمبر آموخت ؟ قرآن را به وسیله پیغمبر به مردم آموخت ؟ یا
قرآن را به پیغمبر و مردم همه آموخت ، و به پیغمبر از طریق وحی و به
مردم از طریق پیغمبر ؟ معلوم است که وقتی متعلق ذکر نمیشود برای این
است که نمیخواهد اختصاص بدهد والا میتوانست بفرماید : " الرحمن علمک
القران " رحمن ، تو را ای پیغمبر قرآن آموخت ، چنانکه بعضی جاها داریم:
" « و علمک ما لم غ
نام کتاب : آشنایی با قرآن 6 نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 13