انسان در قرآن - مطهری، مرتضی - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : انسان در قرآن نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 81

« و یقودنی جشعی‌إلی تخیر الاطعمة ، و لعل بالحجاز أو الیمامة من لا طمع له‌ فی القرص و لا عهد له بالشبع ، أو أبیت مبطانا و حولی بطون غرثی و أکباد حری » [1] . دور باد که هوای نفس بر من غلبه کند و حرص جلوکش من‌ گردد که به دنبال انتخاب طعام برود . آخر نکند که در حجاز یا یمامه شکمی‌ باشد که هرگز سیری ندیده است . آیا شکم سیر بسر برم در حالی که در اطرافم شکمهای گرسنه و جگرهای سوخته هست ؟ ! ) اما اینها را نباید به‌ یک ترحم ، رقت قلب ، دلسوزی ساده ، نازکدلی ، همدلی در سطح همدلی مردم‌ خوش قلب حمل کرد . پیامبر از آن جهت که بشر است در آغاز کار و سلوک‌ خود همه‌ء مزایای بشری را در رنگ و شکل سایر بشرها دارد ، اما پس از آنکه وجودش یکسره مشتعل به شعله‌ء الهی گشت ، همه‌ء اینها رنگ و صبغه‌ای‌ دیگر می‌گیرد : رنگ و صبغه‌ء الهی .
دست پروردگان پیامبر و جامعه‌ای که او می‌سازد ، با دست پروردگان و جامعه‌هایی که وسیله‌ء روشنفکران بشری ساخته و پرداخته می‌شود ، از زمین تا آسمان فرق می‌کند .
اساسی ترین تفاوت در این است که پیامبر می‌کاود نیروهای فطری بشر را بیدار کند ، شعور مرموز و عشق پنهان وجود انسانها را مشتعل نماید .
پیامبر خود را مذکر ( یادآور = بیدار کننده ) می‌خواند ، حساسیتی در برابر کل هستی در انسان می‌آفریند ، خودآگاهی خود را نسبت به کل هستی به مردم‌ خود منتقل می‌سازد ، اما روشنفکر حد اکثر ، شعور اجتماعی افراد را بیدار و آنها را به مصالح ملی یا طبقاتی شان آگاه می‌سازد .

[1] نهج البلاغة ، نامه‌ء 45 ، نامه‌ء علی ( علیه‌السلام ) به عثمان بن‌ حنیف .

نام کتاب : انسان در قرآن نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 81

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست