بحثهاى
اخلاقى و خودسازى در حوزههاى علميّه، همواره از جايگاه ويژهاى برخوردار بوده و
مشتاقان فراوانى را به سوى خود جلب مىكند. اين درسها كه به صورت جلسات هفتگى از
ديرباز در حوزههاى علميّه مرسوم بوده و ادامه دارد، طلّاب را از عالم مادّى و
خاكى رها و به عالم ملكوت سوق مىدهد تا آنان علاوه بر تعليم و تعلّم و طىّ مدارج
علمى، تزكيه شده و در راه خودسازى قدم بردارند.
گاه اين
درسها جمعآورى شده و به صورت كتابهاى مفيدى درآمده كه قرنها باقيمانده است و شايد
كتاب منية المريد وآداب المتعلّمين از اين قبيل باشد.
اهميّت اين
مسأله هنگامى آشكارتر مىشود كه بدانيم در اسلام علم و عمل همه جا قرين هم شمرده
شده و همواره هر جا علم شرط است