عقلايى با انحرافات فكرى مبارزه كرده و اجازه‌ى تظاهر برخلاف نظام را نمى‌دهد به دو دليل:

1. ارتداد، نوعى تجاوز به حقوق عمومى ملّت است، باورها را به تدريج مى‌سوزاند و زمينه‌ى براندازى را فراهم مى‌سازد.

2. بسيارى از ارتدادها نوعى از رويكرد به سوى خرافه‌پرستى است، زيرا در نتيجه، مرتد به بت‌پرستى و ماده‌پرستى گرويده و يا لااقل يكى از آيين‌هايى را كه از نظر كمال در درجه‌ى پايين‌تر است، جايگزين عقايد اسلامى مى‌سازد.

و احيانا به خلأ فكرى و عقيدتى دچار شده و براى جهان و آفرينش انسان مبدأ و معادى معتقد نبوده، و هيچ‌نوع حساب و كتابى براى آفرينش قايل نمى‌شود.

همه‌ى اينها نوعى رويكرد به جاهليّت است، و عقب‌گردى است از كمال.

پايان‌[1]

[1] سبحانى تبريزى، جعفر، آزادى و دين سالارى، 1جلد، موسسه امام صادق (ع) - قم، چاپ: اول، 1384 ه.ش.