أى كه سر بر بالش آسايشى * * * در خيال زينت و آرايشي

خواهش دنياي فاني تا بكي * * * كار و بار زندگانى تا بكي

قم نديمي قد دنى يوم القيام * * * و استنار الصبح مالي كم أنام

ان لي يا صاح، نفسا غافلة * * * مانده در خواب و روان شد قافله

نمت، و الرحمن حيّ لا ينام * * * و هو علّام بأعمال الأنام

ليس غير الذنب شيء في يدك * * * كيف تأتى بين أيدي سيدك

مىكنى أى همسفر سير نخيل * * * عجلن عجل! فقد حان الرحيل

عمر رفت و پشت سر أصلا نديد * * * هيچ كس امروز را فردا نديد

خيمه بر دريا حباب آسا مزن * * * آب از سر رفت، دست و پا بزن

بگذر از عالم، تأمّل خوب نيست * * * خواب راحت بر سر پل خوب نيست

(در ذكر مردان خدا)

حبذا آنها كه مردان تواند * * * پيشتاز ره نوردان تواند

حضرتشان غيرت شان فلك * * * ذرّهاىشان چراغان فلك

نام پاكت شمع محفلهايشان * * * ذكر تو ورد لب و دلهايشان

گاه چون بلبل نواخان تواند * * * گاه مثل گل، پريشان تواند

گه عيان گويند پيغام ترا * * * گه نهان خوانند خود نام ترا

أي خوشا آنانكه در ياد تواند * * * بندگان خاص و آزاد تواند

خامش و ذكر الهى مىكنند * * * در گدائى پادشاهي مىكنند

خاك كويت مسند زيبايشان * * * گرد راهت أفسر سرهايشان

فارغ از دنيا شدند در ياد تو * * * دمبدم ساغر زنان بر ياد تو

طرح عشقى هر شبي انداخته * * * شور يا رب يا ربى انداخته

(در تعريف علم حقيقى)

كلبۀ دل را بعلم آباد كن * * * خانه باغي، بهر خود بنياد كن