خلاصهء سخن آنكه هيچ احدى از بندگان ايزد مختار را بر حضرت مهيمن غفار اعتراض جايز و سزاوار نيست و ليكن حكم و امر براى ايزد داور است در تقسيم روزى خلايق ، واهب خالق نيز مختار است بهر نوع كه خواهد جارى ميگرداند و هر چه اراده نمايد معمول فرمايد و او حكيم در افعال و محمود در اعمال است بالبداهه و اليقين هر نسبت بحال هر يك از مخلوقين عمل كند از روى حكمت و عدالت است ، و چون عالم و داناست و ميداند كه مناسب بحال بنده كدامست همان را معمول گرداند خواه غنا و ثروت و خواه فقر و مسكنت و خواه مرض و صحت خواه خوارى و شرافت .
اى عبد الله آن سؤال بىمآل كه نمودى كه « * ( لَوْ لا نُزِّلَ هذَا الْقُرْآنُ عَلى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ ) * » بنوعى كه سابقا تفسير آن سمت تحرير يافت اين جواب باصواب از دلايل و برهان واضح و عيان جواب آنست .
اى عبد الله حضرت ملك تعالى ميفرمايد « * ( أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ » ) * يا محمد آيا اين خلايق قسمت رحمت پروردگار مينمايند يا من ، بلكه « * ( نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ) * » [1] واجب تعالى شأنه ميفرمايد كه تقسيم معيشت در ايام حياة مستعار دنيا بساير برايا از غنى و فقير و صغير و كبير و وضيع و شريف و قوى و نحيف و مريض و صحيح و جميل و قبيح و كريه و صبيح و بنده و آزاد و خسته و دلشاد يا محمد ما مينمائيم و هر كسى را بهر چه لايق و سزاوار دانيم عطا فرمائيم ، بلكه بعضى از بشر محتاج ببعضى ديگر در ملك و مال و بعضى را به بعضى محتاج به علم و كمال گردانيم ، چنانچه يكى محتاج مال ديگر و آن ديگر محتاج بعلم يا بسلعه و كالاى ما بخدمت اوست .
اى عبد الله گاه مىبينى كه اجل ملوك در جاه و حشم يا اغنى الأغنياء در ثروت مال و كثرت خدم محتاج گردند يا فقير الفقراء به يك نوع از انواع ضروريه مثل آنكه چيزى در پيش آن فقير باشد كه در نزد آن پادشاه نباشد بلكه در ممالك محروسهء او موجود

[1] سورة الزخرف : 32