فصل ذكر بيان احتجاج حضرت نبى الوهاج بر اصحاب ابرام و لجاج از يهود و نصارى و دهريه و ثنويه و مشركين عرب و الزام همهء آنها باحتجاج از حضرت ابو محمد الحسن بن على العسكرى عليهما السّلام منقول و مرويست كه روزى در مجلس سامى و محفل گرامى امام ناطق جعفر بن محمد الصادق سلام الله عليه نهى مطيعين از مباحثه و مجادله در دين ميكردند ، چون اين كلام بسمع شريف آن امام الانام عليه السّلام رسيد فرمود كه نبى مكرم صلى الله عليه و آله و سلم و امير المؤمنين و باقى ائمه معصومين سلام الله عليهم اجمعين نهى جدال و ابرام از روى احتجاج و الزام مطلقا نكردند بلكه بوثيقه « * ( وَلا تُجادِلُوا أَهْلَ الْكِتابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ) * » [1] ايزد تعالى چنانچه بسمع شما رسانيد نهى مهيمن سبحان در باب جدال غير احسنست ، و نيز در محل ديگر ايزد داور ميفرمايد كه « * ( ادْعُ إِلى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ) * » [2] .
بنا بر آيات واضح الدلالات جدال بر وجه احسن مأمور به و مستحسن حضرت

[1] سورة العنكبوت : 46 .
[2] سورة النحل : 125 .