آخر نه شما در اولويت و احقيت خود باين كار از طوايف اصحاب و انصار استدلال و احتجاج بعلاقه قرابتى و وسيله خويشى سيد القرشى نبى الابرار شده و از آن جماعت بيعت گرفتيد .
خود فكر نمائيد كه رابطه قرابتى و علاقه خويشى من بحضرت رسول مهيمن تا شما بچند مرتبه سمت زيادتى و ترقى دارد مع هذا شما از روى تعصب و عناد و از روى تمرد حكم خدا و رسول امجاد اخذ حق ما مينمائيد .
انصار بعد از دعواى شما باولويت و احقيت اين كار بوسيله اظهار خويشى و قرابتى رسول مختار بشما گذاشته بيعت كردند و مفاد حكومت و زمام خلافت بشما اعطا نمودند و دست تسلط و اقتدار ازين امر و كار بداشتند .
من نيز بشما احتجاج بقرابتى حضرت پيغمبر و اولويت بآن حضرت در حال حيات و زمان ممات آن سرور مىنمايم نه من ابن عم و وصى و وزير آن سيد البشير و النذير و مستودع علم و عيبه سر آن سراج منيرم و نه من پيشتر از جميع جن و بشر بآن رسول ايزد داور ايمان آوردم و نه من صديق اكبرم .
زيرا كه تصديق آن سرور از تمامى بشر پيشتر كردم و در جهاد مشركين از روى شجاعت و آزمايش احسن و به بليات حضرت مهيمن اعرف و نسبت رسول اعلم و مراتب علم و حال و درجات فضل و كمال من بر حضرت مهيمن و رسول ذو المنن ظاهر و بين است .
و من در دين رب العالمين و شرايع احكام سيد المرسلين افقه از شما و از ساير ثقلين ام و در طلاقت لسان و گفتار و در معارك حرب و جهاد كفار از شما و از ساير قريش ممتاز و پيشم .
از حضرت مقسم جبار و از قهر واحد قهار بترسيد با من درين كار اظهار خلاف منمائيد و منازعه و مناقشه نكنيد و شيوه عدل و انصاف و طريق حق و انصاف را مرعى داريد چنانچه انصار اين كار به شما گذاشتند شما نيز دست تعدى و تفريط خود از اين كار