و سيد المرسلين اشرف ساير اولاد لؤى بن غالب محمد بن عبد الله بن عبد المطلب روايت كردند كه آن حضرت به هنگام خطاب با اعزه اصحاب از لسان معجز نشان بيان نمودند كه يتيمترين كسى كه از آباى صلبى و امهات رحمى خود منقطع گشته يتيم و بيكس و بىيار و همنفس ماند و حال او در غايت قلق و اضطراب و نهايت عسرت و انقلاب باشد ، و اصلا كسى كه مراعات حال و مراقبت احوال او نمايد از اقربا و اقوام و از اصدقا و ساير انام موجود نباشد ؛ مع هذا بانواع شدايد ايام و اصناف مشقت آلام ممتحن گردد حال او بصلاح و سداد و بانجام و استعداد ادنى و اقربست از حال يتيم منقطع از ايتام اهل ايمان كه از امام زمان خود محروم و منقطع گردد و بوساطت سوانح امور زمان و علايق و عوايق دوران يا به اغواى شيطان من كل الوجوه از فيض سعادت خدمت و ادراك شرف صحبت كثير المنفعت آن هادى زمان مأيوس گشته از استفاده و استفاضه علوم شريعت رسوم دينيه و تعليم معارف يقينيه محروم ماند ، و بر حال خود در امور ممتحنه مأمور به از شرايع دين سيد النبيين و طريقت ائمة المعصومين سلام الله عليهم اجمعين مطلع نباشد كه حكم آن بچه كيفيت و عنوانست . در اين حال اگر كسى از شيعيان ما كه عالم و دانا و عارف و شناسا بود بعلوم ما و بآداب شريعت و سلوك طريقت هدايت و ارشاد آن جاهل يتيم كه منقطع از مشاهده جمال ما و مأيوس از ادراك لقاى باقى اولياى ملك تعالى گشته در حجر او يتيم ماند و حقايق اوامر و نواهى شرعيه را كما هى نداند بيشك و خفا در روز ثواب و جزا در منازل رفيع الاعلى از هم سالكان ماست ( بيت ) < شعر > زهى هدايت و احسان حق زهى توفيق كه يافت جنت و گرديد با ائمه رفيق < / شعر > و نيز باسانيد مذكوره از ابى محمد الحسن العسكرى عليه السّلام مروى و منقولست كه جد بزرگوارم حضرت امير المؤمنين على عليه السّلام روزى با خواص اصحاب سعادت انتساب خطاب مستطاب كرده از زبان معجز نشان بيان فرمودند كه اگر عالم