او را مترصد ايستادم چنانچه در سه‌شنبه همان هفته نماز پنجگانه در عقب آن رسول يگانه گذاردم و از همان روزى كه باستسعاد مبايعت او مستسعد و فيروز گشتم او را مقتداى با اعزاز و احترام بقيه عمر و ايام هفته و شهور و اعوام خود گردانيدم و مدت هفت سال در عقب آن صاحب سعادت و اهتدا و اقبال نماز دوگانه بجهت بندگى واهب يگانه در اوقات پنجگانه بتقديم و انصرام ميرسانيدم تا آنكه چند نفر ديگر بموجب اهتدا و ارشاد رسول واحد اكبر بشرف اطاعت و متابعت آن نبى رفيع القدر در آمدند و بعد از اندك مدت حضرت رب العزت او را در دين مؤيد گردانيده تقويت داد وصيت نبوت و دبدبه رسالت آن صاحب عزت و كرامت بمسامع اقاصى و ادانى سكنه آن ولايت بلكه بسمع هر ملت رسيد .
جمعى از نيكان و پاكان هر امت بشرف خدمت آن رسول با عدل و مرحمت مشرف گشته همگى كلام اوامر و نواهى حضرت الهى را زيور ساير مسموعات گوش و غاشيهء بندگى و متابعت او را زينت يال و دوش خويش گردانيدند . اما جمعى از ارباب جحود و اصحاب عنود عاقبت نامحمود از طريق محمود كه ايزد معبود بود بوسيلهء اطاعت شيطان مطرود و مردود گشتند هميشه آن طوايف اشرار در صدد ايذا و آزار حضرت نبى قادر مختار در تمادى تمامى ليل و نهار پيوسته مشتغل و در كار بودند .
اتفاقا من روزى قصد زيارت و دريافت صحبت لازم المسرت آن رسول مهيمن كردم چون بامداد حضرت وهاب باسعاد آن سعادت مستسعد و كامياب گشتم و داخل محفل بهشت قرين ارم تزيين شدم ، ناگاه در همان جايگاه قومى از مشركين بخدمت سيد المرسلين آمده گفتند : يا محمد شما چون بزعم خود رسوليد از قبل رب العالمين بر جميع مخلوقين اما بواسطه فخر و مباهات شما همين كافى نيست و باين رتبه اعزاز و احترام ايزد علام راضى نيستند كه دعواى زياده از آن در خاطر شما چنانست كه سيد همه خلقان و افضل ايشان باشيد ، چون ترا دعواى نبوت انس و جان و ادعاى رسالت