آنكه براى بواسير استنجاء به آب سرد وارد شده در صورتيست كه از حرارت باشد . و آنكه در باب بادنجان وارد شده كه شفا است مخصوص فصل رطب است براى كسى كه خرما ميخورند نه سائر اوقات .
و اما آنچه صحيح مىباشد از ائمه عليهم السّلام از دواهاى مرضها آيات قرآنى و سوره هاى قرآنى است و دعاها به آن نوعهائى كه وارد شده بسندهاى قوى و طريقهاى صحيح و حضرت صادق عليه السّلام فرمود كه در ايام سلف طبيب را معالج مىگفتند ، موسى عليه السّلام عرض نمود :
پروردگارا درد از كيست : حقتعالى فرمود از من ، عرض نمود دوا از كيست : فرمود از من : عرض نمود : پس مردم معالج را چه ميكنند فرمود دلشان به آن خوش مىشود ( يطيب بذلك انفسهم ) پس از اين جهت نام طبيب طبيب شد ، و اصل معنى طب مداوا كردن است .
و حضرت داود چنان بود كه هر روز در محرابش گياهى مىروئيد و آن گياه بداود ميگفت مرا بگير كه براى چنان دردى خوبم تا آنكه در آخر عمرش ديد كه در محراب گياهى روئيد ، داود عليه السّلام نام گياه از آن پرسيد ، آن گياه گفت من خرنوبه‌ام داود عليه السّلام گفت خراب شد محراب ، و ديگر آنجا گياهى نروئيد .
و جناب نبوى صلى الله عليه و آله و سلَّم فرمود : هر كه او را حمد شفا ندهد خدا او را شفا ندهد :