از آنها است بتحقيق كه خداوند هدايت نميفرمايد آن قوم را كه ظالمند [1] و فرموده : ميل بجانب آن كسان كه ستم كرده‌اند كه آتش بشما ميرسد [2] و ظلم عبارت است از نهادن چيزى در غير موضعش ، پس هر كه ادعا امامت نمايد و امام نباشد ظالم و ملعون است ، و هر كه امامت را در غير اهل امامت نهد ظالم و ملعون است . و جناب نبوى صلى الله عليه و آله و سلَّم فرموده ، هر كه انكار امامت على كند بعد از من انكار نبوت من نمود و هر كه انكار نبوت من كرد انكار خداوندى خداوند را نموده و فرمود : يا على توئى مظلوم بعد من و هر كه تو را ظلم نموده مرا ظلم كرده و هر كه تو را انصاف داد مرا انصاف داده و هر كه تو را انكار كرد مرا انكار نموده و هر كه دوستى با تو كرد دوستى با من كرده و هر كه دشمنى با تو نموده دشمنى با من نموده ، و هر كه فرمان تو را برد فرمان من برده و هر كه نافرمانى تو كرد نافرمانى من كرده .
و اعتقاد ما در باره كسى كه انكار امامت امير المؤمنين على بن ابى طالب و ائمه عليهم السّلام بعد از آن حضرت نمود آن است كه مانند كسيست كه انكار نبوت جميع انبياء عليهم السّلام نموده اعتقاد ما در باره كسى كه اقرار بامير المؤمنين عليه السّلام و انكار يكى از امامان ما بعد آن جناب كرده بمنزله كسى است كه اقرار بهمهء انبياء نموده و منكر پيغمبر ما صلى الله عليه و آله و سلَّم بوده باشد .

[1] * ( وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّه مِنْهُمْ إِنَّ اللَّه لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ) * ( سوره ممتحنه آيه 24 )
[2] * ( وَلا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ ) * ( سوره هود آيه 115 )