2 - قضيهء خالد بن وليد مخزومى چه در آن قضيه پس از اين كه خالد مالك بن نويرهء تميمى را با تظاهر او به اسلام كشته و همان شب با امّ تميم زن مالك ، كه زنى بسيار زيبا بوده ، همخوابه شده و پس از آن بامر ابو بكر به مدينه باز گشته و بسوى مسجد رفته در حالى كه چند تير به عمامهء خود فرو برده بوده است . عمر چون او را به آن وضع ديده برخاسته و تيرها را از عمامه اش برگرفته و زير پا افكنده و چنان كه طبرى در تاريخ خود آورده و از تاريخ ابن اثير نقل شده بدين عبارت او را مخاطب و معاتب قرار داده است : « أرئاء ؟ قتلت امرأ مسلما ثمّ نزوت على امرأته . و الله لارجمنّك بأحجارك » در اين قضيه عمر اصرار داشته است كه ابو بكر بر خالد حدّ بزند و او را به قصاص برساند ليكن ابو بكر به او پاسخ داده است : « ما كنت لارجمه فإنّه تاوّل فأخطأ » و بتعبير طبرى گفته است : « هيه يا عمر ! تاوّل . فارفع لسانك عن خالد [1] » 3 - دانشمند معاصر سيد عبد الحسين شرف الدين عاملى در كتاب « الفصول المهمّة فى تاليف الامّة » در ذيل بيان اين كه تاويل در فروع دين ، امرى نامنكر بوده پس از اين كه اين مضمون را آورده « همانا سلف بسيارى از ظواهر ادله را به گمان صلاح انديشى به حال امّت تاويل كرده و جمهور اهل اسلام از راه تقديس تاوّل و اجتهاد سلف و تنزيه غرض و مراد ايشان آن تاويلات را پذيرفته و در تمام مواردى كه بدين متعلق مىباشد به آنها استناد كرده‌اند » در مقام تعديد برخى از موارد آن تاويلها برآمده و چنين افاده كرده است :
« از آن جمله است . تاويل ايشان در مسألهء « سه طلاق » و حكمشان بر خلاف آن چه در زمان پيغمبر ( ص ) و زمان ابو بكر معمول بوده است پس در كتاب طلاق از صحيح

[1] يعقوبى در تاريخ خود در اين باره بعد از نقل قضيهء قتل و نكاح و اعتراض عمر و احضار خالد چنين آورده كه خالد به ابى بكر گفت : « يا خليفة رسول اللَّه انّي تاوّلت و اصبت و اخطات »