گروهى از اهل ايمان بهم دست داد و به زودى بر همهء مشكلات داخلى و خارجى فائق گشت .
در همهء اين اوضاع و احوال بايد حاجات مردم نسبت به فقه يا شرائع اسلام بر طرف مىشد و پيروان اسلام نسبت به افعال و اعمال و اقوال خود وظائف دينى را مىدانستند و آنها را به انجام مىرساندند در اين زمينه نيز تكليفى ، علاوه بر سائر تكاليف ، بر عهدهء نگاهبانان دين و رهبران و نگهداران مسلمين متوجه مىشد و بر بزرگان صحابه و پرورش يافتگان در مهد رسالت و تعليم يافتگان از كانون وحى و الهام شريعت لازم مىافتاد كه با همهء گرفتاريهاى داخلى و خارجى به دستورات دينى و احكام الهى كمال عنايت را مبذول دارند و اكنون كه شمس عالم معنى و حقيقت از اين جهان رخت بربسته از اشعه و آثار درخشانش استفاده كنند يعنى احكام و دستورات الهى را ، كه به وسيلهء آن وجود مقدّس صدور يافته ، و در زمان حيات آن حضرت چنان تأثيراتى حيرت انگيز و شگفت آور بخشيده ، مركز توجه قرار دهند و همه در پيرامن آن مغناطيس دلاويز فراهم آيند و به جاذبهء آن سراسر جهان را مجذوب و همهء جهانيان را شيفته و مفتون سازند .
در عهد صحابه در دورهء خلافت ابو بكر بن ابى قحافه كه مدت خلافت او دو سال و اندى ماه بوده ( از ربيع الاول سال يازدهم هجرى تا بيست و دوم جمادى الآخره از سال سيزدهم هجرى ) كارهايى بسيار مهم در بارهء شئون و امورى مربوط به فقه و احكام فرعى دين اتفاق افتاده كه بايد در اينجا آورده شود . آن امور بدين قرار است :
1 - جمع قرآن .
2 - استناد به سنّت قطعى و معلوم ، و بررسى در بارهء منقول آن .
3 - عمل به استشاره و راى .
4 - پيدا شدن عنوان فقاهت و معروف شدن كسانى در اين دوره و عهد ، بدين عنوان ( فقاهت ) و مرجع شدن ايشان براى گروهى مخصوص يا براى عموم .