* ( غَفُورٌ رَحِيمٌ ) * [1] يكى از اصحاب ( سعد بن معاذ يا سعد بن عبادة يا عاصم بن عدى انصارى ) كه مردى بسيار غيور مىبوده به طورى كه هيچ زنى جز بكر نگرفته و هيچ زنى را از خود طلاق نگفته بوده گفته است : يا رسول الله من اعتراف دارم كه اين حكم الهى حق است ليكن سخت در شگفتم كه چه بايد كرد « اگر من از خانهء خود در آيم مردى را يابم كه بر شكم زن من خفته و در ميان ران او شده او را ببخشايم و نرنجانم تا بروم و چهار گواه بگيرم چون بطلب چهار گواه روم او پرداخته و رفته اگر آن چه ديده باشم و بگويم هشتاد تازيانه بر من زنند » در اين سخنان بودند كه پسر عمى از سعد به نام هلال بن اميّه رسيد و گفت : از نخلستان به خانهء خود اندر شدم زن خود را با مردى شريك بن سحماء خفته يافتم و به چشم خود زشت كارى ايشان ديدم . پيغمبر ( ص ) را اين حالت متغير ساخت و هلال باز تاكيد كرد كه گر چه نقل اين حكايت ترا ناخوش و ناپسند است ليكن من آن را به چشم و گوش خود دريافتم انصار از اين كه بر هلال حد قذف جارى گردد بيمناك بودند و « گفتند : ما را محنت افتاد و به آن چه سعد گفت در افتاديم اكنون هلال را حد بزنند و گواهى او نيز قبول نباشد . اين كارى عظيم است » در اين ميان حال نزول وحى بر پيغمبر ( ص ) رخ داد و آيات ملاعنه كه در بالا آورده شده نزول يافت و انصار و هلال و اصحاب از اين گشايش كه پيش آمد شكفته شدند پيغمبر ( ص ) صلَّى الله عليه و آله و سلم فرمود « زن را حاضر ساختند او گفتهء شوهر خود هلال را تكذيب كرد » پيغمبر گفت : « خداى داند كه از شما دو يكى دروغ زن است هلال گفت : كه من صادقم » پيغمبر ( ص ) به هلال گفت : « براى ملاعنه حاضرى ؟ گفت : بفرماى پيغمبر ( ص ) زن و شوهر را در جلو رو به قبله بداشت و نخست به هلال گفت : بگو : « اشهد با لله انى لمن الصادقين » پس هلال چهار بار پشتا پشت اين سوگند بخورد

[1] - قذف گاهى به اين طور است كه كسى زن شخص ديگر را به فاحشه نسبت دهد و گاهى به اين كيفيت كه زن خود را بدان نسبت دهد اين آيات چنان كه در ذيل « حد قذف » گفته شد در زمينهء معنى اولست كه چهار شاهد تكميل نباشد و ملاعنه در زمينهء طور دوم .