تاسف مىداشته ليكن چون متوجّه شده‌اند كه نماز عصر هنوز اقامه نشده برخى به برخى مىگفته‌اند : هنوز مجال از دست نرفته و نماز ديگر ( عصر ) ، كه باقى مانده ، در نظر ايشان محبوبتر است از آن چه به اتمام رسيده و آن هنگام براى غافلگير كردن آنان انسب مىباشد . پس اين آيه بر پيغمبر ( ص ) نازل و حكم صلاة خوف صادر گشت و پيغمبر ( ص ) با اصحاب خود نماز عصر را نماز خوف خواند . و همين موضوع ، به گفتهء برخى ، سبب اين شد كه خالد وليد به اسلام در آمد چه او با مشركان بود و انديشهء غافلگير كردن مسلمين را در خاطر داشت و چون دانست كه پيغمبر ( ص ) به وجهى الهى بر انديشه و اهتمام ايشان اطلاع يافت به اسلام در آمد .
مجلسى در بحار از اعلام الورى اين مضمون را نقل كرده است « بعد از غزوهء بنى النّضير غزوهء بنى لحيان پيش آمد . در آن غزوه در محل عسفان بر پيغمبر ( ص ) وحى شد كه مشركان در دل دارند كه بر ايشان هجوم آرند پس با اصحاب نماز را بر طريق خوف بگزارد . و گفته شده است : كه اين غزوه پس از غزوه بنى قريظه بود و بعد از آن غزوهء ذات الرقاع دو ماه پس از غزوهء بنى النّضير رخ داده است » همو از بخارى نقل كرده كه اين مضمون را آورده است « غزوهء ذات الرّقاع بعد از خيبر بوده پيغمبر ( ص ) به جمعى از غطفان كه ميانشان حربى نبود بر خورد و خوف به ميان آمد به طورى كه پيغمبر ( ص ) نماز خوف بگزارد . . » باز مجلسى از « الكامل » تاليف ابن اثير نقل كرده كه در آنجا چنين افاده شده است « پيغمبر ( ص ) پس از غزوهء بنى النضير دو ماه ربيع را در مدينه اقامت كرد از آن پس به قصد بنى محارب و بنى ثعلبه ، از قبيلهء غطفان ، از مدينه بيرون آمد و اين غزوهء ذات الرقاع مىباشد پس به مشركان برخورد و قتالى به ميان نيامد ليكن خوف در كار بود پس دستور